We, the Shameless stoer zonder terughoudendheid

We, the Shameless stoer zonder terughoudendheid

Recensie: Mieke van der Raay

Afgelopen woensdagmiddag 28 december was in het Bellevue theater in Amsterdam de première van We, the Shameless.

We, the Shameless geeft ons een andere kijk op een solo. Twee geklonken lichamen in opstand openbaren hun ‘lichamelijk dansarchief’ en hun dubbele identiteit. Gezamenlijk en apart delen ze zonder gêne met het publiek hun tweespalt.

Schaamteloos staat hier voor een ongebreidelde nieuwsgierigheid naar dat wat radicaal anders is. De twee performers smelten samen tot één collectief lichaam om vervolgens uiteen te vallen in twee verschillende gedaantes die uiteenlopende kanten van dezelfde persoonlijkheid laten zien. De twee spelen met de pop-ups uit het dans repertoire van ICK en vervormen daarbij bewust en onbewust elkaars spiegelbeeld. Uitgelokt door provocerende teksten rekken ze hun hun fysieke en emotionele grenzen. Uitputting leidt hier niet tot neervallen maar verhoogt de doorzettingsdrang.

We, the Shameless is na de succesvolle solo Shameless (2020, met Victor Callens) een verdere blik vooruit met de inzichten en ervaringen uit het verleden. Geen Best of uit het repertoire van ICK, maar een schaamteloze wandeling in de vergeten uithoeken van het geheugen. Geen recycling, maar upcycling.

In We, the Shameless dansen Sixtine Biron en Jordaine Lincoln een solo met zijn tweeën. Zonder enige vorm van schaamte zijn ze puur zichzelf. Ze dansen vanuit het hart, geven een kijkje in hun ziel. Ze volgen hun gevoel. De dans is stoer maar ook weer gracieus. Je zit bijna ademloos naar de onuitputtende energie van beide danseressen te kijken. Er wordt gespeeld met licht. Durf in het licht te staan, blijf niet in de schaduw van jezelf staan.

De choreografie is een ware kunst, de afwisseling in de dans is gewoon subliem, van ruwe bewegingen naar mooie ballet moves.

Beide dames zijn aan elkaar gewaagd, ze hebben iets charismatisch.

Wel moet vermeld worden dat er soms erg harde geluiden zijn en veel lichtflitsen, wat buitengewoon goed past in de voorstelling, maar wel enkele schrikmomenten oplevert.

Concept, Choreografie: Emio Greco | Pieter C. Scholten 

Tekst, co-creatie: Victor Callens 

Dans: Sixtine Biron en Jordaine Lincoln

©Mieke van der Raay
©Mieke van der Raay
Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.