FOTO:©Hilde Harshagen
Op zaterdag 19 oktober gaat de nieuwe peutervoorstelling van Maas theater en dans PRRRT PRRRT FLAP FLAP (3+) in première in het Maaspodium te Rotterdam. Makers Sara Giampaolo en Esther Schouten bouwen voort op de lijn van peutertheater die Maas de afgelopen jaren heeft ontwikkeld: grote thema’s op speelse wijze gebracht. Na de première toert de voorstelling tot februari 2025 langs Nederlandse en Belgische theaters.
In PRRRT PRRRT FLAP FLAP gaan twee vogelspotters de uitdaging van hun leven aan. Grondig voorbereid en met een schat aan vogelkennis beginnen zij aan een wedstrijd op zoek naar dat ene geluksvogeltje. Maar de natuur laat zich niet commanderen en dwingt de vogelspotters om te wachten, te wachten en nog héél even te wachten.
In een wereld waarin je verantwoordelijk wordt gehouden voor je eigen geluk en waarin alles on demand verkrijgbaar is laat PRRRT PRRRT FLAP FLAP zien dat je niet alles zelf hoeft uit te vogelen. Soms komt het geluk vanzelf naar je toe gevlogen en soms blijkt het wachten waardevoller te zijn dan de vondst. Een muzikale theatervoorstelling met weinig woorden, veel geflapper en komische pogingen om als eerst geluk te vinden.
COMPLEXE ONDERWERPEN OP DUPLO NIVEAU
Al jaren staat Maas theater en dans bekend om haar peutervoorstellingen: theater voor de allerkleinsten waar grote thema’s op speelse wijze worden gebracht. Artistiek directeur René Geerlings maakte al vele succesvolle peutervoorstellingen waarbij complexe onderwerpen als anarchisme, digitalisering en globalisering naar een begrijpelijk “duplo” niveau voor peuters werden vertaald en viel daarmee al vaker in de prijzen (Zilveren Krekels voor AaiPet en BullyBully). Verschillende peuterwerken toeren ook in verschillende casts internationaal door terwijl in Rotterdam nieuw werk ontwikkeld wordt door nieuwe makers als Sara Giampaolo, Anne-Fe de Boer en Esther Schouten.SARA GIAMPAOLO EN ESTHER SCHOUTEN OVER PRRRT PRRRT FLAP FLAP
“We vinden het belangrijk om kinderen mee te geven dat niet alles altijd en zomaar te krijgen is, zeker zoiets als geluk. Soms moet je wachten tot iets naar je toe komt, of misschien komt het wel helemaal niet en blijkt het wachten waardevoller dan het krijgen. Kinderen groeien tegenwoordig op in een wereld waar alles maakbaar lijkt en meteen verkrijgbaar. Televisie kijken is een soort straf geworden omdat ze iets moeten uitzitten, terwijl ze liever zelf video’s of series uitkiezen en doorskippen als het saai wordt. Toch zijn ze het meest gelukkig als ze buiten spelen. De natuur en een kind zijn echt een match made in heaven. Zand, takjes, water en dieren winnen het gelukkig nog altijd van de schermpjes.”
