Recensie: Vera Visser – de Mol
Foto: © Kamerich Budwilowitz
In het Maaspodium in Rotterdam was op zaterdag 19 oktober een kakafonie aan vogelgeluiden te horen. De peutervoorstelling van Maas theater en dans PRRRT PRRRT FLAP FLAP (3+) ging namelijk in première. En zoals dat altijd het geval is bij de premières van Maas theater en dans was dat een feestje. Wij maakten er een gezinsuitje van met onze drie kinderen van 7, 5 en 3 jaar oud.
Het toneelbeeld zou niet misstaan in een bosrijk gebied. Sterker nog: in een bos zou het decor volledig wegvallen: een bladerengrond en talloze camouflagetentjes. Zelfs een heuse uitkijktorentent. Dit was duidelijk het domein van vogelspotters. Al snel kwam Henke Tuinstra in volledige camouflage-outfit tevoorschijn. Het spelen met de rits van de tentjes en het zoeken met haar verrekijker werkten op de lachspieren van het publiek van alle leeftijden. Vervolgens kwam de spanning met het samenspel met Gianni Noten, die een hilarische liftact uitvoerde in de uitkijktoren.
Vogelspotten was het thema. En waar de twee spelers op toneel elkaar leken af te troeven in wie het eerst een vogel kon spotten, werkten ze uiteindelijk samen om de wel heel bijzondere vogel te spotten. Er werden vogels nagedaan waar menig ornitholoog jaloers op zou zijn. Het publiek werd betrokken in de voorstelling die niet te kort, maar ook zeker niet te lang was. Het was wel duidelijk dat de bedenkers van het concept, Sara Giampaolo en Esther Schouten, veel ervaring hebben met het werken voor en met kinderen. Zij wisten de spanningsboog goed in te schatten met deze voorstelling.
De spanning was goed opgebouwd en er was een hoop te zien. De moves van Gianni deden vele kinderen op het puntje van hun stoel zitten. De coole moves van vogelspotter Gianni werden steeds eleganter. Zoals Esther Schouten aangeeft in een interview: zodra Gianni eitjes vindt en ervoor zorgt, is hij minder met de buitenkant bezig en komt hij dichterbij zijn gevoel. Samen transformeren de vogelspotters naar vogels. Eerst zoeken ze nog naar de rare, roze vogel. Maar uiteindelijk worden ze zelf de roze vogels. Esther over het belangrijkste thema in deze voorstelling: ‘Dat iets je kan overkomen. Het geluk van iets vinden dat je niet zocht.’
Deze voorstelling is ook in Indonesië te zien geweest en daar kreeg de voorstelling fantastische reacties. Dat snap ik wel: er wordt praktisch niet gesproken, maar alles zit hem in de beweging, gezichtsuitdrukking en muziek. Het is dus voor elke peuter, kleuter én alle leeftijden daarboven te begrijpen.
Mijn kinderen van 3, 5 en 7 waren unaniem te spreken over de voorstelling: ‘Leuk!’, was hun reactie. Waar die van 7 er nog aan toevoegde dat ze de breakdancemoves heel leuk vond. Maar misschien was een rondblik in de zaal nog het beste om de reacties te peilen: lachende (soms zelfs schaterende) kinderen én volwassenen.
Credits
Concept, regie: Sara Giampaolo en Esther Schouten
Spel/medemakers: Henke Tuinstra, Gianni Noten
Decor en kostuums: Calle de Hoog
Muzikale composities: Sergio Escoda
Choreografie: Art Srisayam
Dramaturgie: Merel Heering
Productie: Djoeke Westdijk, Isalin Mulders (stage)
Met dank aan: René Geerlings