Vive La France, een verrassende route door de Franse muziek

Vive La France, een verrassende route door de Franse muziek

Recensie: Jessica Uijttewaal

Nadat iets meer dan een week geleden de geplande première uitgesteld moest worden, vanwege ziekte binnen de cast, was het dan maandag 23 februari zover, in Schouwburg Amstelveen ging Vive la France van Dommelgraaf & Cornelissen Entertainment in première. Hét liedjesprogramma van dit seizoen bij deze producent, die er een mooie traditie van maakt om elk seizoen een theaterconcert te brengen. Deze keer dus een tour langs Franse chansons. De cast bestaat uit een viertal leden: Philippe Elan, Renée van Wegberg, Job Bovelander en Annelien Spithoven. Zij worden begeleid door een combo, bestaande uit: Nico van der Linden, Franc Pappot en Leon Mennen. Het is een uitgebreid programma geworden met liedjes uit verschillende decennia en voor ieder wat wils. Naast repertoire van Aznavour, Piaf en Brel werden er ook nummers gebracht van Patrick Bruel en Stromae.

U kunt bij een avondje Vive la France bekende, maar ook minder bekendere nummers verwachten. Maar ook nummers in een net iets andere versie dan u het waarschijnlijk kent. Verrassend en zeer goed gedaan. Philippe Elan maakte indruk met zijn versie van ‘Ne me quitte pas’ van Jacques Brel en ‘Non je ne regrette rien’ van Edith Piaf. Dit was ook bijna niet verrassend. Na de man één nummer te hebben horen zingen was al duidelijk dat hij weet wat hij doet op dat podium. Op zijn geboortekaartje moet in schuingedrukte letters onder zijn naam ‘chansonnier’ gestaan hebben, deze man is in de wieg gelegd om dit repertoire over te brengen op een divers publiek. Hij straalt plezier uit en raakt elke noot en elke snaar die er te raken is. Ook Renée van Wegberg laat zien wat een fantastische zangeres zij is. Ze nam ons nog even mee in haar eigen geschiedenis, naar toen zij zestien was en mee deed aan de Soundmixshow. Zij imiteerde daar Celine Dion en zong het nummer ‘Pour que tu m’aime’. Ook in Vive la France brengt zij dit nummer ten gehore, maar dan in haar eigen versie. Gelukkig maar, want die is nog mooier om te horen dan het origineel van Celine Dion. Ook zij laat zien tot de top van de Nederlandse theaterwereld te behoren. Met het nummer ‘Je suis malade’ krijgt zij de hele zaal stil. Job Bovelander maakte jaren geleden al kennis met de Franse muziek, toen hij mee deed aan het programma ‘Una voca particolare’ met het Franse nummer ‘J’ai peur’ uit Romeo et Juliet. In de afgelopen jaren heeft hij zich ontwikkeld tot een sterke zanger met een indrukwekkende uitstraling. Waar ik hem persoonlijk in voorgaande jaren soms te bescheiden vond overkomen, laat hij hier zien er volledig te staan. Hij vult in zijn eentje het hele podium met zijn warme stemgeluid en sterke, innemende persoonlijkheid. Hij had een perfecte balans in het mee laten doen van de zaal en op andere momenten de zaal totaal stil krijgen, zoals bij ‘Voir un ami pleurer’. Met het nummer ‘Casser la voix’ nam hij mij weer even terug naar vele jaren terug, toen ik vooraan in Vredenburg stond te luisteren en te kijken naar Patrick Bruel. De versie van Job was minstens zo mooi gebracht. Complimenten. Annelien Spithoven maakt de cast compleet. Zij is momenteel nog in opleiding, maar laat zien de cast goed aan te vullen. Ze heeft een mooie stem en weet deze goed in te zetten. Af en toe mag ze iets meer durven laten zien en zich iets minder bescheiden opstellen qua uitstraling. Met ‘Poupée de cire, poupée de son’ treedt ook zij op de voorgrond en laat zien dit prima aan te kunnen.

Naast de klassiekere nummers kwam ook een mooie mix langs van bijvoorbeeld ‘Formidable’ van zowel Aznavour als van Stromae. Ook op de medley met nummers die ook in een Nederlandse vertaling bekend zijn reageerde de zaal erg positief. Vooral ‘La Montagne’ (Bij ons bekend als ‘Het Dorp’) zorgde voor kippenvel. De stemmen van de vier castleden passen perfect bij elkaar. In elke combinatie blijkt het te passen, of het nu de twee heren of de twee dames zijn. Alle vier samen of welke mogelijke combinatie dan ook. Erg knap gedaan en niemand is bang om ten dienste van zijn collega te staan. Dat maakt het een mooie samenwerking waar iedereen goed tot zijn recht komt.

Dat het publiek zich herkent in de nummers was te merken, er werd op verschillende momenten goed meegezongen en geklapt. Vooral de heren naast mij deden af en toe goed hun best om de mensen op het podium te overstemmen, daarbij moet ik wel melden dat ze de tekst in ieder geval woord voor woord kenden. Ik heb het als positief gezien, de zaal vond het geweldig en heeft genoten.

Het was met recht “En route langs de Franse chansons”, waarbij ook, zeer geslaagd, afgeweken is van de veilige route. Gaat u zeker naar het theater en beleef deze mooie reis door de Franse muziekgeschiedenis, de geweldige cast neemt u graag mee…
hart heelhart heelhart heelhart heelhart half

Share

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.