Recensie: Mieke van der Raay
Afgelopen week kreeg ik een uitnodiging om de voorstelling Trojaanse Wijven te komen recenseren. Het onderwerp in de voorstelling is niet uniek, maar de locatie des te meer, namelijk in het Oostelijk zwembad in Rotterdam. Dit is zo uniek dat ik deze uitnodiging heel graag aannam.
Actrice en theatermaker Dewi Reijs komt met een moderne bewerking van Trojaanse Vrouwen van Euripides met verhalen van nu. Het zijn verhalen die je raken, van vrouwen die weten waarover ze praten. De actrices komen uit Syrië, Palestina, Somalië, Algerije, Marokko, Suriname en Nederlands-Indië. Met ieder hun eigen verhaal over hun afkomst, hun verleden en hoe het was om te moeten wennen in Nederland. Maar ook hoe het is om met een buitenlands uiterlijk te leven in Nederland. Hoe pas je je aan, zonder je eigen identiteit te verliezen, of jezelf te verloochenen. Ook al zijn enkele van hen in Nederland geboren, toch worden ze niet altijd goed behandeld. Zo kan je bijvoorbeeld als iemand met een donker uiterlijk in de supermarkt niet zomaar iets pakken en terug leggen, zonder dat er beveiliging in je nek staat te hijgen.
Het zwembad wordt in het geheel gebruikt, er is een drijvend podium in gemaakt, waarop de actrices dansen, zingen en hun verhaal doen. Maar ook wordt de ruimte om het zwembad gebruikt, waar de dames gewoon langs je heen lopen, wat hun verhaal nog intenser bij je binnen laat komen. Ook duiken er enkele dames het water in, dit kan letterlijk begrepen worden, maar ook kan je het opvatten, dat ze met moeite hun hoofd boven water kunnen houden hier in Nederland.
Daar het geluid in een zwembad niet zo goed is, krijgt elke bezoeker vooraf aan de voorstelling een koptelefoon.
De avondvullende versie van Trojaanse Wijven van 90 minuten is Dewi’s officiële debuut als theaterregisseur. Het is niet echt een standaard voorstelling, maar echt een totaalbeleving van zang, dans en intense verhalen. Je hebt geen enkel moment het gevoel dat de vijf dames staan te acteren, het is echt hun gevoel en dat gevoel komt bij je binnen. Er zit ook een luchtig moment in, als Sabrina het nummer Tuintje in mijn hart, van Jan Smit zingt.
Concept, regie, tekst Dewi Reijs | Coach Nanouk Leopold | Dramaturg Céline Buren | Spel Sabrina NaberMacnack, Khadija Sabriye, Maya Jaber, Safaa Khelifati en Dewi Reijs | Componist Tarek Muazen | Licht- en decorontwerp Taciser Sevinç | Kostuumontwerp Fares Moses | Producent Buddy Film Foundation | in samenwerking met Werkplaats Walhalla
Thank you very much!
My correct name is “Taciser Sevinç” by the way 😉
Thanks for watching💙
I copy it from the site, i apologize