De fans van Thijs Römer moeten toch echt naar Amsterdam om daar The Normal Heart te zien. Thijs toert niet mee met de rest van de cast. ‘Na DeLaMar neemt Cas Jansen mijn rol over.’ Thijs kan niet toeren omdat hij dan het vierde deel van de serie ‘Moordvrouw’ draait. ‘Dat staat al een tijdje vast en toeren met The Normal Heart is erg lastig om te combineren met draaien.’ Thijs vindt het wel fantastisch om weer in DeLaMar te staan. ‘Ik heb vorig jaar echt een fijne tijd gehad, een mooie voorstelling gemaakt en er was veel publiek voor. Daarna heb ik nog veel mensen gesproken die zeiden ‘oh, is het al voorbij’. Het is te gek om er nu weer een vervolg aan te geven.’
Hij baalt niet van het feit dat hij niet mee kan op tour. ‘Het is een beetje zoals het is. Ik ga daarna ook weer iets hartstikke leuks doen.’
Thijs speelt Ben Weeks, de heteroseksuele broer van Ned Weeks (Frederik Brom). Zijn broer komt bij hem aankloppen vanwege het feit dat er zoveel vrienden van hem ziek worden en doodgaan. Ben zegt dan dat Ned zich niet zo moet aanstellen. Een beetje een gevoelloos type. ‘Zo dachten heel veel mensen erover en ik sta eigenlijk een beetje voor die heterowereld die denkt ‘val mij niet lastig met je homogedoe’. Ik hou van je en je bent mijn broer, maar dat gedeelte van jou wil ik niet weten.’ Ben sluit daar zijn ogen voor en dat gebeurde in de jaren ’80 ook. ‘Het mooie is dat uiteindelijk, als hij ziet wat het allemaal teweegbrengt in het leven van zijn broer, dat hij heel erg spijt heeft van de houding die hij in eerste instantie heeft gehad. Dat is voor mij dat de rol mooi maakt om te spelen.’
Thijs herkent zich niet in de rol, maar hij vindt dan ook niet dat dat perse moet. Het gaat erom dat hij het goed speelt. ‘Wat wel leuk is is dat Frederik en ik zwagers zijn. Het feit dat we broers spelen komt wel op een andere manier dichtbij en dan moeten we het daar een beetje van hebben qua herkenning.’ Thijs heeft de aids tijd verder niet heel bewust meegemaakt. Hij is geboren in 1978. In de puberteit kwam het wel aan bod. ‘Je moest wel uitkijken met seks, maar al vrij snel is het iets geworden wat beheersbaar was. Het erge in de beginjaren was dat het gewoon eng was. Dat je niet weet waar het vandaan komt. Kan je iemand kussen? Kan je iemand een hand geven? Dat ken ik niet op die manier.’
Iedereen moet naar The Normal Heart komen kijken. ‘Het is een stevig robbertje theater, er wordt niet gezongen en gedanst.’ Er zit wel humor in, zeker in het deel voor de pauze. ‘Als je leven bedreigd wordt ga je niet alleen maar janken. De homowereld staat natuurlijk ook wel bekend om zijn homograppen en nichtenhumor en dat heeft de schrijver er wel goed in verwerkt.’ Het stuk wordt naar het einde toe wel pittig, maar je zit niet twee uur in een grafstemming. ‘Dat is echt naar het einde toe als uiteindelijk duidelijk wordt wat de uitkomst is van die twee jaar vechten van Ned Weeks dan is dat wel een bedroevende uitkomst. Het einde is gewoon hartverscheurend en ook als acteur ga je dan weleens voor de bijl qua tranen, maar dat is niet erg’, aldus Thijs.
