Stayin’ Alive Disco Fever swingt de pan uit. i ♥ theater.nl

Recensie: vera Visser – de Mol

Foto’s: Mieke van der Raay

Vrijdag 5 mei ging in Theater aan de Schie in Schiedam de swingende theatershow Stayin’ alive disco fever in première. Esmée Dekker, Ferry Doedens, Linda Verstraten, Nigel Brown, Judith van der Wijst en Martijn Vogel bouwden een muzikaal feestje, samen met een live-band. Discoklassiekers uit diverse musicals en nummers van legendarische artiesten passeerden de revue.

De show begon direct al swingend met het nummer Staying Alive van de Bee Gees. Daarna volgden de nummers elkaar in rap tempo op. In de programmaflyer was te lezen dat er in totaal meer dan 30 nummers voorbij kwamen. Tussen sommige liedjes door werd er kort wat over de oorsprong van de discomuziek verteld. Met een flinke knipoog. De lol van de zangers/zangeressen en band spatte ervan af. Niet elk nummer werd even sterk gebracht, maar iedereen op het podium kreeg de kans om te ‘shinen’ met een nummer waarbij ze goed uit de verf kwamen.

De geintjes die ze met elkaar maakten over de musicals waar ze in spelen of gespeeld hadden, toverden telkens weer een lach uit de zaal. Met als hoogtepunt het nummer Hopelessly devoted to you door Esmée Dekker, zij speelt nu immers ook Rizzo in Grease. Maar telkens wanneer zij startte met zingen, maar waarbij haar instart telkens werd weggekaapt door de andere twee dames.

Diverse nummers werden als medley gebracht. En dan sprong de hele zaal weer op om mee te dansen en klappen. Ook waren er diverse mash-ups die zeer verrassend waren. Het was een muzikaal hoogstandje: Lady Marmelade en Uptown Funky Walk in een mash-up.

De dames en heren spatten met hun energie van het podium af, geen moment heb ik ze kunnen betrappen op een dipje in de energie.

Sommige nummers waren niet helemaal passend bij de stemmen en dan merkte je dat ze niet helemaal lekker uit de verf kwamen. Maar door de afwisseling van de nummers, was je dat al snel vergeten.

Martijn Vogel stond voor het eerst sinds zijn heftige ziekbed weer op het podium. Ik merkte dat hij er nog een beetje moest in komen. Maar met zijn pittige afgelopen jaar in het achterhoofd, kan ik alleen maar respect hebben voor de manier hoe hij stond te swingen op het podium. Over Staying Alive gesproken.

Het decor was simpel, maar slim bedacht met op het podium verhoogde delen in een v-vorm, met daartussen de band. Door de verschillende hoogtes van de delen, werd het geheel minder statisch als ze met zijn zessen op het podium stonden. Ook kostuums waren simpel, maar geheel in stijl. De dames wisselde een paar keer van jurk, met als uitsmijter drie bij elkaar passende glitterjurkjes. De heren hadden alle drie een pak aan, elk in een andere kleur. Het effen overhemd in dezelfde kleur als het pak. Het enige minpuntje van een effen overhemd was dat de zweetplekken zeer goed zichtbaar waren. Bij Ferry Doedens twijfelde ik op een gegeven moment of zijn overhemd nu effen met zweet was of een soort tie-dye met donkerpaars boven en lichtpaars onder. Wellicht toch maar overstappen op een printje of een kleur waarbij het minder zichtbaar is?

Het was een show waar stil zitten moeilijk was, maar het publiek werd regelmatig uitgenodigd lekker te gaan staan en mee te swingen en zingen. Het enthousiasme van degenen op het podium werkte heel aanstekelijk.