Recensie en foto’s: Mieke van der Raay
Vanaf januari staan Filemon Wesselink en Lammert Kamphuis in het theater met de voorstelling Sport kijken voor een weergaloos leven.
Ik mocht deze voorstelling 26 april in theater de Naald in Naaldwijk gaan zien.
Helaas was er weinig publiek op afgekomen, zeker na het zien van de voorstelling van de twee mannen was ik zeker geïntrigeerd. Je wordt een spiegel voor gehouden, door middel van sportfragmenten leer je jezelf beter kennen en ga je nog meer nadenken over dingen die je doet.
Je inleven in een ander is daar een voorbeeld van. Zo zie je vele voorbeelden en leggen Filemon en Lammert uit, wat zij zien, maar vragen aan het publiek wat zij zien. En dat dat heel anders kan zijn is een grote mogelijkheid. Voorbeeld was onder andere een bekende tennisser die zijn tegenstander hielp door te zeggen dat de bal in was na de opslag, terwijl de lijnrechter deze uit riep. Hoe ervaar jij dit als kijker, vind je dit een manier van eerlijk spel of vind je dit echt wel stom om te zeggen? Zo zien we Tom Dumoulin stoppen om in de berm te gaan poepen, daardoor verliest hij kostbare minuten, maar loopt een hardloper door met een volgescheten broek, wat is wijsheid, wat vind je hier van. Of voor wie heb je meer respect in tennis, Roger Federer die heel sympathiek is op en buiten het veld, maar minder grand slams heeft dan Djokovic, of heb je meer met Djokovic, die meer titels heeft maar zeker geen sympathieke speler is. Hier kunnen dus ook de meningen over verdeeld zijn. Persoonlijke noot van de schrijver, ik heb beide zien spelen en ontmoet, mijn voorkeur is toch zonder enige twijfel Roger Federer.
In elke sport zit er wel iets wat je kan leren te gebruiken in je leven , of het nu snooker, darten, wielrennen, voetbal, boksen en vele andere sporten is.
De beide mannen verweven de voorbeelden van de sport met hun persoonlijke leven. Waar zij wel of niet hun voorbeeld kunnen uithalen, waar we met zijn allen wat van kunnen leren. Zo vertelt Lammert dat hij door middel van sport geleerd heeft hoe hij kan winnen in gesprekken, laat de persoon met wie je een afspraak wil maken om ergens heen te gaan, maar zo lang praten dat hij moe is en dan zeg je zelf waar je heen wil.
Je leert geduld hebben, je leert meer empathie te hebben voor anderen, maar ook wat goed en fout is.
Lammert staat heel de voorstelling breed lachend op het podium, hij heeft iets heel charismatisch. Hij vertelt makkelijk en oogt heel relaxed. Daarentegen kan Filemon geen seconde stil staan als hij praat, oogt wat slungelig, maar is ook weer de vrolijke noot. Filemon had het best moeilijk met ons publiek, wat niet echt mee deed en niet echt reageerde op vragen, maar hij wist dit toch wel op zekere hoogte op te lossen. Tja, ik begrijp dat niet iedereen uit de jonge generatie weet wie Nadia Comaneci is, als ik antwoord dat zij mijn sportheld is.
Het is een leuke, informatieve, ontspannen voorstelling met humor en een knipoog naar de verschillen in sport en het echte leven.
