Sonneveld: 100 jaar en nog springlevend!

Sonneveld: 100 jaar en nog springlevend!

Recensie: Martijn van Vuuren

28 juni aanstaande is het 100 jaar geleden dat 1 van de grote 3, Wim Sonneveld, werd geboren in Utrecht. De man die naast Toon Hermans en Wim Kan werd gezien als een van de grootste cabaretiers van Nederland. Inmiddels is het ook alweer ruim 43 jaar geleden dat Sonneveld overleed. Maar desalniettemin leeft zijn repertoire nog steeds voort in deze moderne tijd. 

Vanwege het feit dat hij 100 jaar geleden is geboren wordt er tussen 13 en 28 juni een hommage gebracht aan deze veelzijdige man in het Zonnehuis in Amsterdam. Het plein voor dit pittoreske theater is speciaal voor de gelegenheid omgetoverd tot Sonneplein. 

De voorstelling “telkens weer het dorp”  werd in 2003 al eerder uitgevoerd door Opus One producties. Dit keer alleen door een totaal vernieuwde cast. 

Oude rotten in het vak Frans Mulder en Vera Man brachten samen met nieuwkomers Julia Herfst en Mitch Wolterink 26 liedjes ten gehore. Al deze nummers werden geschreven door Sonnevelds toenmalige partner Friso Wiegersma. Dat Wiegersma een ware taalkunstenaar was bleek wel weer. In het liedjesprogramma wisselen prachtige gevoelige liedjes af met komische nummer waar Sonneveld zo bekend om is geworden. 

Diverse nummers, die ooit door Wiegersma als solo nummers zijn gemaakt bleken ook perfect geschikt te zijn als duet of kwartet. Ruud Bos, de man die vroeger Wim Sonneveld begeleidde schreef de arrangementen voor deze voorstelling. 

Alle vier de zangers wisten in deze voorstelling te overtuigen. Waar Vera Man als Nikkele Nelis de lachers op de hand had en het publiek wist mee te krijgen. Wist Mitch Wolterink te ontroeren. Frans Mulder was op zijn best in het venijnige nummer ‘lieveling.’ En Julia Herfst gooide haar verleidelijke kant in de strijd. Dat Mitch Wolterink naast zanger ook een begenadigd danser is beweest hij ook op zijn tijd. 

De voorstelling kon natuurlijk niet eindigen zonder dat ene nummer dat iedereen kent. Dat nummer dat je TELKENS WEER voorbij hoort komen: HET DORP. Terwijl Sonneveld zelf het nummer zong op een scherm zongen de vier zangers met hem mee. En niet alleen de mensen op het podium zongen mee, maar je zag menig man in het publiek zachtjes mee zingen bij deze prachtige klassieker.

Telkens weer het dorp is een voorstelling waarbij het publiek van het begin tot het eind met een lach op het gezicht een vochtige oogjes zit te kijken. We kunnen niet wachten op de volgende gelegenheid om Sonneveld en Wiegersma te herdenken en te eren. 

 

Share

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.