Op zondag 8 september ging na enkele maanden sluiting de vernieuwde versie van Soldaat van Oranje in première. De inmiddels vertrouwde oranje loper lag klaar voor de theaterhangaar op vliegveld Valkenburg om pers en genodigden welkom te heten bij dit feestelijke moment. In de vooraankondiging was bekend gemaakt dat er stevig vastgehouden zou worden aan het oorspronkelijke verhaal, met veranderingen en verdiepingen op details in zowel inhoud als decor. Ook was het tijd voor technische modernisering.
In de eerste akte gebeurde inhoudelijk precies wat was aangekondigd, veranderingen op detailniveau. Een lied erbij, een lied eraf. Enkele nieuwe teksten om de vrienden in de vriendengroep en de relaties die tussen hen ontstaan en veranderen beter uit te lichten. Een voorbeeld hiervan is de vriendschap tussen Erik (Joep Paddenburg) en Anton (Yoran de Bont). De verdeeldheid die tussen deze jongens ontstaat is enigszins extra benadrukt, vanuit dezelfde basis als voorheen. De veranderingen zijn samengevoegd door een aantal andere keuzes in regie dan in de vorige versie. Niet significant genoeg om te zeggen dat het compleet anders is, we gaan met hetzelfde gevoel als voorheen de pauze in, maar wel een prettige opzet naar akte 2.
In akte 2 voelen de toevoegingen die zijn gemaakt echt als verdiepend en versterkend. Enkele scénes maken veel indruk en bieden verdieping aan de rollen. Zo zien we in het verhaal van Charlotte (Diana van Die) een trein die wordt ingeladen voordat zij in het kamp Buchwald terechtkomt. Dit maakt de overgang naar het kamp veel minder plotseling en is echt prachtig ingevoegd. Ook de rol van Ada (Dorien van Gent) komt in de tweede akte echt meer naar voren. Ze heeft een nummer gekregen waarin naar voren komt dat de keuzes die ze maakt onomkeerbaar zijn. Zij kan niet meer terug. Het is een aangrijpend nummer dat mede door de fantastische uitvoering maakt dat je je nog meer kan inleven in Ada. Ook de rollen van Paul (Hayo de Kruijf), Fred (Ben Kütterer) en van Koningin Wilhelmina (Henriëtte van Tol) zijn verder uitgediept in deze akte. Er ontstaat meer gevoeligheid en relaties (met Charlotte) worden duidelijker neergezet waardoor alle rollen beter tot hun recht komen. Een topstuk van verandering zit in het bombardement van Berlijn. De scéne heeft meer toegevoegde waarde dan eerst door de verbeterde projecties en het draaien van perspectief dat is toegevoegd. Er ontstaat echt een momentje voor Erik en Chris (Rick van Stalle) dat hun vriendschap en vertrouwen laat zien.
De verbeterde techniek, in zowel licht, geluid als decor is door de gehele voorstelling heen terug te zien. Sommige projecties zijn echt prachtig verbeterd, anderen zijn nog steeds een klein beetje onscherp. Een mooie decorverandering is de verplaatsing van het kamertje van Ada naar boven. Dit geeft een nog meer afgezonderd en weggestopt gevoel. Ook de projecties in de havenscéne en de bombardementen zijn erg goed gelukt. Veranderingen in licht en geluid zijn merkbaar en prettig. Er lijken ook enkele veranderingen in de muziek arrangementen te zijn aangebracht.
Over het geheel is er voldoende aangepast om van een vernieuwde versie te kunnen spreken, toch is het gelukkig ook nog steeds heel erg Soldaat van Oranje zoals het was. Met hetzelfde verhaal en dezelfde boodschap. Dat was al heel goed en dat is nu ook heel goed . De modernisering van techniek en de inhoudelijke veranderingen en verdiepingen hebben zeker niet ten nadele van de voorstelling uitgepakt. De verplaatsing van het publiek ten opzichte van het decor is misschien niet meer uniek, maar nog steeds enorm krachtig. De voorstelling is nog steeds enorm de moeite waard om met vrienden, familie of in je eentje te gaan bezoeken.
