Rosa Da Silva’s ‘Daar moet je heen’: een voorstelling met een lach en een traan. i ♥ theater.nl

Recensie en foto’s: Mieke van der Raay

Afgelopen vrijdagavond mocht ik in het Stadstheater van Zoetermeer de voorstelling ‘Daar moet je heen’ van Rosa Da Silva zien. De première was op 26 oktober en werd lovend ontvangen, hierdoor was ik nog meer benieuwd naar deze veelzijdige dame.
Rosa da Silva won in april 2019 de jury- en publieksprijs van het Amsterdams Kleinkunst Festival. Bij Theaterbureau De Mannen maakt ze haar eerste avondvullende theaterprogramma Daar moet je heen.

Rosa da Silva (Klazienaveen, 1986) studeerde in 2014 af aan de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunstacademie. Ze liep haar stages bij de voorstellingen Dantons Dood en Wreed & Teder bij Toneelschuur Producties. Vlak voor haar afstuderen kreeg ze de rol van Anne Frank, in het theaterstuk ANNE. Daarna speelde ze hoofdrollen in o.a. de musicals De Tweeling, RENT en muziektheatervoorstelling Het Pauperparadijs. Op televisie was Rosa te zien in het sketchprogramma Echt niet ok en de dramaserie Dit Zijn Wij (KRO-NCRV).

Ze heeft bijna twee jaar moeten wachten om de voorstelling te mogen spelen. Ze had ruimschoots de tijd om het programma van een half uur waarmee ze in 2019 het Amsterdams Kleinkunst Festival won, uit te breiden en te finetunen. Het resultaat is een zorgvuldig verteld verhaal, waarin ze zingt en vertelt over haar jeugd. Rosa wist al op jonge leeftijd dat ze zangeres wilde worden, ze doet op jonge leeftijd al mee met de Mini Playback Show, die ze glansrijk wint, de beker heeft ze als bewijs meegenomen. Ze heeft een Drentse moeder en een Portugese vader en woont dan nog in Klazienaveen. Ze leeft zich in, in diverse mensen uit haar omgeving, met de daarbij behorende accenten. Zo vertelt ze liefdevol over haar vader, die zo heerlijk kan koken. Over haar moeder die vier schoenwinkels had. En hoe ze uiteindelijk naar Amsterdam verhuist, om haar droom waar te kunnen gaan maken. Alleen werd ze totaal afgekraakt tijdens een auditie en werd haar geadviseerd iets anders te gaan doen. Ze vertelt vrolijke en luchtige verhalen uit haar jeugd. De leidraad is toch wel haar vrolijke, onbezorgde jeugd. Die onbezorgdheid wordt wreed verstoord als haar moeder ernstig ziek wordt en helaas ook overlijdt. Ze zingt het mooie, ontroerende nummer ‘Voor mij is het niet erg’ voor haar moeder, dit nummer kwam zo binnen bij mij, dat de tranen over mijn wangen liepen. Ze eindigt de avond met een Fado, een prachtig Portugees nummer.

De voorstelling is voor mijn gevoel niet echt een cabaretvoorstelling, ook al zitten er grappige stukken in waarbij je hard moet lachen, er zitten ook stukken in waarbij je een brok in je keel krijgt, je voelt gewoon haar pijn. Rosa heeft een stralende lach en geniet er duidelijk van om haar verhaal te vertellen. Ze zingt ontzettend mooi met een mooi timbre, met prachtige muziek gespeeld door Remko Wind. Rosa is een talent dat we moeten koesteren.

muzikant: Remko Wind
muziek: Daniël Lohues, Rosa da Silva, Remko Wind,
en Sergio Escoda
regie: Titus Tiel Groenestege

Voor meer informatie: https://rosadasilva.nl/