Poppy van Theatergezelschap Vis à Vis is een technisch spektakel. i ♥ theater.nl

Recensie en foto’s: Mieke van der Raay

Eind juli mocht ik in Almere de gloednieuwe spektakel voorstelling Poppy van theatergezelschap Vis à Vis zien.

Theatergezelschap Vis à Vis maakt al ruim dertig jaar voorstellingen over hoe de moderne, westerse mens zichzelf standhoudt in zijn eigen gecreëerde leefomgeving. In de nieuwe roadtrip comedy Poppy, die 21 juni in première ging, schetst Vis à Vis een magisch realistisch sprookje vol humor over het dappere en nieuwsgierige 10-jarige meisje Poppy. Ze wil haar spreekbeurt houden over de Woudreus, de grootste en oudste boom van Europa. Wat begint als een onschuldig vakantiereisje, loopt uit op een keiharde missie om de natuur te redden. Poppy belandt in een absurdistische, hallucinerende wereld vol overconsumptie, dolende toeristen en bijna uitgestorven diersoorten.

Vanaf minuut één weet je dit gaat bijzonder worden. Je komt gelijk binnen in een enorm groot decor. Dit decor geeft tijdens de voorstelling zoveel meer prijs, dan je in eerste instantie zou verwachten. Het is een waar technisch hoogstandje. De innovatieve techniek maakt onbegrensde fantasie mogelijk. Ook ditmaal schuwt Vis à Vis niet hun torenhoge kraan in te zetten voor special effects.

Tussen al het theatrale geweld speelt het verhaal van meisje Poppy zich af. Ze neemt het publiek mee op een avontuurlijke reis vol verbeelding in een nabije toekomst van de aanrommelende mens.
Een reis door een theatraal landschap, waar zeldzame planten en dieren worden neergeschoten, of worden meegenomen, puur omdat dit op de lijst staat van de drie soldaten die we in het gehele verhaal tegenkomen. De soldaten hebben het gemunt op de woudreus, een eeuwenoude boom in Polen. Poppy wil er alles aan doen om dit te verhinderen. Ze beleeft bizarre avonturen om als eerste bij de woudreus te komen.

Alle personages zijn clichématig, maar toch weet je wie ze zijn en waar ze voor staan. Het decor is zo onvoorstelbaar, geniaal gemaakt. Ik wil niet te veel verklappen, maar spelers en attributen verdwijnen in het decor om ergens anders weer tevoorschijn te komen. Met als kers op de taart een ronddraaiende plaat waar rook en water uitkomt.

De spelers lijken af en toe wel erg klein in het enorme decor, maar ze weten zich goed staande te houden tussen het technische geweld. Er komen af en toe een groep mensen voorbij waarvan het nut aan mij voorbijging. Het maakt de voorstelling rommelig en druk. Er gebeurt al zoveel in de voorstelling waar je op moet letten, dat dit me erg stoorde. Je werd erg afgeleid. Zo zien we geregeld ook de mensen van de techniek op het speelveld komen. Waar je dit in het begin nog kan negeren werd het naarmate het einde een echt storend punt. Hierdoor ging voor mij de essentie van het verhaal verloren. Aan het spel van de spelers was totaal niets aan te merken, ze wisten je feilloos mee te nemen in het bijzondere verhaal. Een verhaal met een moraal, dat mensen hopelijk aan het denken zet en leert om beter om te gaan met de natuur om ons heen.

De voorstelling is nog te zien van 31 augustus tot en met 24 september.

Meer informatie: https://visavis.nl/poppy/