Recensie: Mieke van der Raay / foto’s: Stephan Markus
In het DeLaMar theater was afgelopen donderdagavond de première van Piaf van De Theater BV. Een nieuwe Nederlandse musical over het leven én de dood van de Franse zangeres Edith Giovanna Gassion, beter bekend als Edith Piaf. Na een leven vol drank, drugs en mannen overleed 60 jaar geleden één van Frankrijks grootste artiesten: Edith Piaf. Nu, ver na haar dood, worden haar liedjes over de hele wereld nog steeds geluisterd en gezongen. Nummers als ‘Non, Je ne regrette rien’, ‘La Vie En Rose’, ‘Milord’ en ‘Padam’ zijn slechts een paar onsterfelijke voorbeelden uit een indrukwekkend repertoire aan songs.
De Theater BV heeft de zware taak op zich genomen om over deze legende een musical te maken en is met vlag en wimpel er in geslaagd een eerbiedige ode aan een legende neer te zetten.
Edith Piaf (Suzan Seegers) is zojuist overleden. En ze is danig in de war. Dit is niet wat ze wilde. Dit is niet wat ze ooit bedacht had. Ze zou sterven in Parijs met een priester aan haar bed. Niet in een of ander gehucht. Pas net overleden komt de verwarde Piaf vier personages tegen: De Engel (Thomas Cammaert). De Duivel (Job Bovelander). De Dwaas ( Hein Gerrits). En de dood. (Cystine Carreon). Dan blijkt dat haar man, Theo Sagapo, goed naar haar geluisterd heeft. Hij heeft een ambulance gebeld en tegen de chauffeur liegt hij dat Edith slaapt. Het is een lange tocht, bijna duizend kilometer. Piaf houdt tegenover haar vier levensgezellen vol dat ze niet dood is, zo lang ze niet in Parijs is. En zo lang ze niet weet wat ze achterlaat. Zo zit ze voor de duur van de tocht naar Parijs opgescheept met deze vier passagiers, waarvan eenieder een onuitwisbare indruk op haar bestaan heeft achtergelaten. Piaf wil weten waar deze vier in haar leven waren. Aan de hand van hun verhalen en de onvergetelijke muziek van Edith Piaf herbeleeft de legende verschillende belangrijke momenten in haar leven om te ontdekken wie ze was en om erachter te komen wat het is dat ze achterlaat.
Suzan Seegers heeft de zware taak om Edith zo echt mogelijk neer te zetten en dit doet ze zo goed, dat je af en toe vergeet, dat je naar een fenomenale actrice zit te kijken en luisteren. Vanaf minuut één pakt ze je en laat ze je niet meer los. Zo intens, vol ontroering en breekbaar staat ze te spelen. De live band zie je naast het podium zitten en daardoor heb je het gevoel dat ze gewoon bij het verhaal horen. Het geeft iets extra’s aan de voorstelling. Maar ook door de stemmen van Thomas, Hein, Job en Cystine, die voor een prachtige combinatie zorgen.
Thomas, Hein, Job en Cystine spelen meerdere rollen, naast de Engel, Dwaas, Duivel en de Dood. Het zijn simpele kleine kledingwissels, maar toch weet je wie ze op dat moment zijn. Maar zodra ze hun jas weer aantrekken, zijn ze weer hun originele personages.
Ze hebben zich duidelijk verdiept in hun rol, mede door Frans te leren, hun uitspraak is feilloos.
Het is een mooi en indrukwekkend verhaal. Dit mede door een origineel script van Allard Blom en een sterke regie van Martin Michel.
Suzan Seegers is toch wel de ster van de voorstelling, haar bewegingen, haar stem, haar mimiek, het klopte precies met hoe ik me Edith Piaf herinner van tv. Suzan is gewoon fenomenaal.
Voor mij was de voorstelling goed te volgen, daar ik redelijk Frans spreek en versta, maar als je geen Frans verstaat is alles redelijk te volgen, door hoe het verhaal verteld wordt.
Voor meer informatie www.theaterbv.nl
