Op een wonderlijke reis in ‘Een nacht in de Efteling.’. i ♥ theater.nl

Recensie: Marielle Hoexem Foto’s: Robin Swiers

Op zondag 22 december ging in Schouwburg Concertzaal Tilburg ‘Een nacht in de Efteling’ in première. In deze samenwerking tussen Pretpakhuis en de Efteling raken Sophie en Julia verzeild in een zoektocht tussen fantasie en werkelijkheid. Ze komen terecht in de wondere wereld van de Efteling waarin alles verstoord is geraakt. Fakir heeft hoogtevrees, Roodkapje is ‘je’ kwijt en de klokken van Frau Schmetterling lopen niet meer omdat de muizen denken dat ze olifanten zijn. Ze gaan op zoek naar de gouden sleutel (pingelingeling) en de ‘eerste kamer’ waar alles gereset kan worden.

De voorstelling komt wat traag op gang met een scéne in de school van Julia (Suzanna Pleiter) en Sophie (Bente Bo Stoelwinder). Na wat kattenkwaad moet er een straf volgen. Na veel gedoe met een deur komt het oordeel van de directrice eruit. Geen digitale middelen voor een week. Ze gaan maar eens een boek lezen. Een sprookjesboek misschien? Zo ontstaat de link met de Efteling en na een ontmoeting met de hilarisch neergezette Roodkap (Zjon Smaal) komen de meisjes in het park terecht. De zusjes zijn tegengestelden in de zoektocht. Sophie gelooft overtuigend in sprookjes en Julia zet zich er geloofwaardig van af (Zoals de meeste pubers zouden doen). Een komisch en chaotisch avontuur volgt, waarbij regelmatig van de hak op de tak gesprongen wordt zonder dat het echt duidelijk is waarom. De meeste acteurs spelen dubbelrollen waar veelvuldig tussen geswitcht wordt. De heks en Frau Schmetterling (Cathalijne de Sonnaville) hebben een fijn filein randje en zijn als dubbelkarakter echt goed te onderscheiden. Lars Vaessen speelt onder andere de bewaker van dienst die verschillende achtervolgingen initieert door plotseling weer eens te verschijnen. Zelf genoot ik van zijn rol als hapje voor de draak. Patrick Martens maakt van Anton Pieck echt een karakter van stuiterend warhoofd. Toch is Anton heel goed te volgen. Hij zet soms aan tot het vervolg van het verhaal als het eigenlijk bijna stilvalt of een te ver zijpad ingeslagen is en is daarmee onmisbaar. Toch is er door de voorstelling heen weinig ontwikkeling van de karakters. Julia ontwikkelt haar mening over fantasie en werkelijkheid, maar verder blijft het allemaal erg plat. Dat geldt ook voor de humor en de publieksparticipatie. Zeker bij de tweede keer, die overigens volledig uit de lucht komt vallen wat mij betreft, voel je echt dat het een moetje is om het publiek er zo bij te betrekken.

Het decor in de voorstelling wisselt eenvoudig de locatie en is toch heel multifunctioneel. Het enige wat niet echt overkwam in de zaal waren de schermen in de achtbaanscéne, mede omdat eentje het niet zo goed deed. De kostuums werken versterkend in de karakterisering van de personages. Er is veel oog voor detail meegenomen en er valt dan ook helemaal niks op aan te merken. Qua kostuums vond ik de geestenscéne een enorm hoogtepunt!
Al met al geeft de komedie een vermakelijk avondje (of middagje) theater mits je de platte humor kan omarmen.

Kijk voor meer info en kaarten op www.pretpakhuis.nl