Recensie en foto’s: Dominique van der Meer
In het Polanentheater in Amsterdam werd op 23 maart de première gespeeld van ‘Next to normal’. Waar Plzier Entertainment in het verleden veel vrolijke, opgewekte musicals heeft gebracht, was dit de eerste musical met een indrukwekkend en serieus verhaal.
Next to normal is een Amerikaanse rock-musical met teksten van Brian Yorkey en de muziek van Tom Kitt. We worden in de musical meegenomen in het verhaal van de familie Goodman. Het gezin bestaat uit moeder Diana (Laura Hohage), vader Dan (Déwy Kuiper), dochter Natalie (Mirthe Overhage) en zoon Gabe (Davey Molenbroek).
De Goodmans lijken op het eerste oog een normale familie, maar de mentale toestand van moeder Diana maakt een grote impact op de rest van het gezin. Diana lijdt aan een bipolaire stoornis waardoor haar stemming extreem kan wisselen. De vele therapieën en medicijnen die Diana heeft gekregen, lijken haar niet te helpen. Wanneer haar nieuwe dokter, Dr. Madden (Pierre Thissen) ECT (elektroconvulsietherapie) voorstelt, wil Diana hier in eerste instantie niets van weten. Haar man Dan overtuigd haar om de therapie toch te ondergaan, in de hoop dat haar symptomen zullen verminderen…
Deze versie van Next to normal zit goed in elkaar. Laura zet een krachtige Diana neer, haar zang en spel zijn overtuigend. Juist in de stille momenten zien we het gevecht dat Diana in haar hoofd voert. Mirthe, die wij eerder al zagen als Elle Woods in Legally Blonde, laat zien dat zij naast een komische rol, ook zeer overtuigend is in een serieuze rol (net als Laura trouwens!). Zij laat zien hoe het moet zijn om elke dag op te staan en niet zeker te zijn welke moeder je vandaag aantreft. Haar emoties en samenspel met haar vriendje Henry (Nino den Hollander) zijn sterk. Davey zet een indrukwekkende, soms een beetje creepy, Gabe neer. Davey was, voor mij, vocaal gezien de sterkste van de voorstelling. Ook in zijn spel was hij heel sterk, hij verbeeldt hoe een bipolaire stoornis je achterna blijft komen en hoe moeilijk is om daar vanaf te komen. Déwy is gedurende de voorstelling in zijn spel wat eentonig, wellicht omdat zijn vrouw, dochter en zoon allen zeer uitgesproken karakters hebben en hij het allemaal moet ondergaan. Pierre, die een dubbelrol speelt als Dr. Fine en Dr. Madden, is als arts overtuigend, wat minder als rockster.
Als ik dan één puntje van kritiek mag noemen was dat de belichting van het stuk. Het licht ging vaak pas laat aan, waardoor de spelers geregeld in het donker moesten beginnen.
Alles bij elkaar een zeer sterke voorstelling van Plzier Entertainment, waarvan het jammer is dat ze slechts drie keer spelen.
Creatives
Guido Dijkstra-Homan – Regie en musicaal leider
Wieke Veldman – Co-regisseur en dramaturg