Recensie: Mieke van der Raay
Afgelopen zaterdagavond mocht ik in een uitverkochte kleine zaal van het Isala
Theater in Capelle aan den IJssel ‘Vogelvrij’ zien van Fuad Hassen.
Fuad Hassen werd geboren in Eritrea en vertrok op 5-jarige leeftijd naar Nederland om tijdens carnaval aan te komen in Den Bosch. Andere familieleden vluchtten vanuit het met oorlog geteisterde Eritrea naar
Italië en Canada. Italië had lang geleden Eritrea toegeëigend als kolonie.
In 2006 waagde Fuad zijn eerste stappen op het stand-uppodium en met succes! Twee jaar later won Fuad met grote overmacht de jury- en publieksprijs van de Culture Comedy Award 2008. “Fuad heeft bravoure en is een goede verteller”, aldus de jury. In 2013 behaalde hij de finale van Cameretten en heeft zo’n verpletterende indruk achter gelaten dat de jury veel vertrouwen heeft in zijn toekomst in het theater.
In Vogelvrij neemt hij je mee in zijn absurde leven als vrijgezel, als vrijgezel kan je doen en laten wat je wilt, zo ook het eten van vijf cornetto’s als avondeten. De manier waarop hij vertelt hoe je een
cornetto eet is zowel ontzettend grappig, herkenbaar, maar ook wel een tikkeltje erotisch. Eerst eet je uiteraard de chocolade stukje, dan de nootjes, dan mag je heerlijk likkend het romige ijs opeten,
likkend rondjes draaien in het hoorntje, maar dan komt nog de grote verrassing, het puntje heerlijke chocolade aan het uiteinde van het hoorntje. Hij vertelt dit heel beeldend, met bijbehorende geluiden en
komische blikken.
Voor Fuad staat vrijheid duidelijk op een belangrijke plaats in zijn leven, hij weet er ontzettend komische verhalen over te vertellen. Maar je hoort toch in de ondertoon van zijn verhalen dat dit erg gevoelig ligt. Hij maakt duidelijk dat vrijheid een groot begrip is. We hebben de vrijheid om als we in Italië pizza Hawai willen bestellen, dat we dat gewoon moeten en kunnen doen, ook al is je verre familie hiermee beledigd en beledig je de restauranteigenaar ermee. Het verhaal over de vijf jongens die anderhalf jaar op een
onbewoond eiland hebben doorgebracht, nadat ze daar gestrand waren en uiteindelijk gered werden door een Australisch schip, is een verhaal over dat we sterker zijn dan we denken te zijn.
Zo lijkt de voorstelling heel serieus, maar niets anders is waar; ik heb in lange tijd niet zo hard gelachen. Hij weet als geen ander hoe hij het publiek moet vermaken en te bespelen. Hij betrekt het publiek
geregeld bij zijn grappen, maar altijd heel respectvol. Hij is een fantastisch goede acteur en weet met zijn vele stemvervormingen je onbedaarlijk te laten lachen. Hij oogt heel relaxed en heeft er duidelijk zin in om niets anders te doen dan zijn publiek te vermaken. Zijn paringsdans is echt over de top, maar zo komisch, dat enkele dames in het publiek bijna in een stuip zaten van het lachen, waar Fuad ook weer op in ging. Tot het punt dat hij af en toe gewoon zijn tekst kwijt was door deze lachsalvo’s. De vraag van de avond was toch wel hoe oud we dachten dat hij was, dat antwoord krijg je na het slotapplaus.
Fuad is een man van kleine zaken, die hij vervolgens op onnavolgbare wijze opblaast en uitspeelt. Futiliteiten zijn aan Fuad welbesteed. Maar wat als er een klein dingetje net anders was verlopen? Was de wereld dan anders? Zijn die kleinste gebeurtenissen of uitvindingen dus tóch belangrijk? En zijn het dan nog wel kleine dingen? Met een kinderlijke verwondering kan Fuad zijn gedachten daar uren op
loslaten. Typische Fuad-hersenspinsels!
Voor meer informatie: https://www.fuad.nl/
FOTO: © Sophie van Looij
