FOTO:©Bart Grietens
Op zaterdag 10 mei, de dag voor Moederdag, zag ik Moeder Courage in de Amstelveense Schouwburg. Geen makkelijke voorstelling, maar wel eentje die blijft hangen. Rauw, indrukwekkend, en op momenten onverwacht ontroerend.
Het stuk – in een krachtige regie van Liesbeth Coltof – draait om Moeder Courage (Tamar van den Dop), een vrouw die tijdens de oorlog met haar kinderen probeert te overleven. Ze trekt van plek naar plek, verkoopt wat ze kan – eten, laarzen, wapens – en doet er alles aan om haar gezin bij elkaar te houden. Ze is sterk, slim en vasthoudend, maar de oorlog is meedogenloos.
Wat direct opvalt is het sterke spel. Tamar van den Dop weet haar personage indrukwekkend neer te zetten: krachtig, kordaat en vol overlevingsdrang, maar juist daardoor raken de momenten waarop haar kwetsbaarheid doorschemert extra diep. In kleine gebaren, een plotselinge stilte of een breekbare blik laat ze zien dat onder de harde buitenkant ook pijn, twijfel en moederliefde schuilen. Haar spel houdt je constant bij de les – je voelt met haar mee, zelfs als je haar keuzes niet altijd begrijpt.
Yela de Koning spreekt bijna de hele voorstelling geen woord, maar is ontzettend aanwezig. Alles zit in haar houding en blik. En dan, vlak voor het einde, komt haar emotie er in één keer uit – dat moment raakt je echt. Ook Naomi van der Linden viel op. Ik heb haar vaker gezien, maar nog nooit in zo’n andere rol. Ze laat hier echt een nieuwe kant van zichzelf zien.
Het decor en de kleding zijn eenvoudig maar doeltreffend. Alles ziet er versleten en verweerd uit – precies wat je verwacht in een wereld vol strijd en onzekerheid. Ook de dans voegt iets bijzonders toe: het geeft de scènes beweging en extra spanning, zonder dat het teveel wordt. De muziek van Spill Gold (Rosa Ronsdorf en Nina de Jong) past er perfect bij. Hun dromerige klanken en ritmes nemen je mee in de sfeer van de voorstelling en zorgen voor mooie overgangen tussen scènes.
Het is geen makkelijke voorstelling, dat merkte je ook aan het publiek. In de pauze verlieten veel mensen de zaal. Maar wie bleef, werd beloond met een tweede helft die duidelijker en intenser was dan het begin.
Wat me vooral bijblijft, is de onderliggende boodschap: vrouwen die, ondanks alles, blijven staan. Zoals de regisseur het mooi zegt: de echte ‘Moeder Courages’ leven vandaag in gebieden als Gaza, Oekraïne of Soedan. Vrouwen die in oorlog hun kinderen proberen groot te brengen, met meer kracht dan we ons kunnen voorstellen. Deze voorstelling is een eerbetoon aan hen.
Moeder Courage is geen lichte avond uit, maar wel een indrukwekkende en belangrijke voorstelling. Een aanrader voor wie zich wil laten raken – en aan het denken gezet wil worden. Let goed op: het is een druk werk met veel lagen, waarbij het belangrijk is dat je er doorheen kunt kijken.
Tekst Bertolt Brecht Regie Liesbeth Coltof Spel Tamar van den Dop, Soumaya Ahouaoui, Yela de Koning, Jonathan Brito, Naomi van der Linden, Stefan Rokebrand, Jordy Vogelzang Dans Daley Monte, Pepe Rollema Muziek Spill Gold (Rosa Ronsdorf & Nina de Jong) Vertaling Han van Wieringen Choreografie Ruben Chi Decorontwerp Marloes en Wikke Kostuumontwerp Carly Everaert Lichtontwerp Julian Maiwald Dramaturgie Selm Wenselaers Regie-assistentie Goosje Leeuwenstein
