Recensie en foto: Mieke van der Raay
Op zaterdagavond 24 augustus vond de première van de voorstelling Moed plaats in het historische Pesthuis in Leiden. Deze theatersolo, een productie van PS|theater, wordt uitgevoerd door Mahfoud Mokaddem, een acteur die je wellicht kent van zijn rol in Mocro Maffia. Maar Mokaddem is meer dan alleen acteur; hij is ook docent. En dat aspect van zijn leven staat centraal in deze indringende voorstelling.
In Moed neemt Mokaddem ons mee naar zijn klaslokaal op het mbo 1. Hier introduceert hij ons aan zijn leerlingen: Reza, Dayenne, Teun, en vele anderen, jonge mensen voor wie nooit een vlag wordt gehesen. Mokaddem herkent zichzelf in hen; hij was immers ooit die jongen die altijd achterin zat, niet alleen in de klas maar ook in de bus en de maatschappij.
De voorstelling begint met een directe en persoonlijke ontvangst. Mokaddem begroet het publiek hartelijk en gaat met hen in gesprek over hun eigen schooltijd en verwachtingen van het leven. De snelle improvisaties en de verhalen die hij deelt, zowel uit zijn eigen jeugd als uit zijn ervaringen als docent, zorgen ervoor dat je je onmiddellijk verbonden voelt met zijn verhaal.
De kracht van Moed ligt in de manier waarop Mokaddem het verhaal vertelt. Zijn stijl doet denken aan stand-up storytelling, waarbij humor en ernst elkaar voortdurend afwisselen. Hij pelt de les Burgerschap af tot de kernvragen: hoe gaat het met jou, hoe ben je hier gekomen, en waar wil je naartoe? Deze vragen vormen de basis van zijn bijzondere band met zijn leerlingen.
Wat Moed zo indrukwekkend maakt, is hoe het je een spiegel voorhoudt. Het onderwijssysteem, zo toont Mokaddem, is vaak niet in staat om mensen te zien zoals ze werkelijk zijn. Het verhaal is doordrenkt met hiphop beats, videokunst en de rauwe, persoonlijke verhalen van leerlingen en hun docent die zich afvragen: waar doe ik het voor?
Het slot van de voorstelling, dat het onomkeerbare moment beschrijft, grijpt je bij de keel en laat je niet meer los. Je verlaat het Pesthuis met de wetenschap dat Moed niet alleen gaat over onderwijs, maar over het leven zelf, en over de moed die nodig is om door te zetten, om gezien te worden, en om anderen te zien.
In Moed slaagt Mahfoud Mokaddem erin om je als toeschouwer niet alleen een verhaal te vertellen, maar je er onderdeel van te maken. Het is een voorstelling die je nog lang bijblijft en je dwingt na te denken over je eigen plek in het systeem, en over de mensen die je onderweg bent tegengekomen.
Moed is een krachtige, ontroerende en confronterende voorstelling die zowel het onderwijssysteem als de samenleving een spiegel voorhoudt. Mahfoud Mokaddem bewijst zich als een getalenteerde verteller die zijn publiek weet te raken en te inspireren. Het is een voorstelling die gezien moet worden, juist omdat het thema van kansenongelijkheid in het onderwijs zo urgent en relevant is.
