Recensie: Martijn van Vuuren en de vierjarige Sofie
Zaterdag 22 oktober ging in stadsschouwburg Velsen in IJmuiden de “Maya show” in premiere. Vanaf de gele loper voor het theater was al duidelijk dat Maya, een tekenfilmfiguur uit de jaren ’70, nog steeds immens populair is onder de jeugd van nu. Deze populariteit is tegenwoordig vooral te danken aan studie 100. In 2012 kwamen zij met een remake op de Vlaamse en Nederlandse televisie. En nu brengt Studio 100 Maya naar het theater.
Om de proef op de som te nemen om te zien in hoeverre deze productie aanslaat bij de 4-jarige doelgroep heb ik een 4-jarig testpersoon meegenomen. Na een slapeloze nacht van de spanning en anderhalf uur rijden in de auto, compleet met Maya de bij knuffel, kwamen we aan in het theater. Al snel bleek ze niet de enige met een knuffel. De foyer van het theater zat vol kleine kinderen met knuffels en een aantal zelfs verkleed als bij.
Bij aanvang van de voorstelling was er even wat teleurstelling te zien op het gezicht van onze test dame. De Maya die ze kende van tv, en van de poppenkostuums die ze kende uit de Plopsa pretparken zag er in het theater toch even anders uit. Daaraan moest even gewend worden. Maar toen in de openingsscène het welbekende liedje van de tv serie klonk was het al snel goed.
Het verhaal gaan over Maya (gespeeld door Free Souffriau) die een taart gaat maken voor haar vriendje Willy (Dorian Liveyns) die jarig is. Alleen is Willy zelf zijn verjaardag vergeten. Hij wordt dan ook zelf op pad gestuurd om ‘pollenbollen’ te halen voor op de taart. Bij terugkomst blijken er 3 pollenbollen verdwenen te zijn. Op de zoektocht van Maya en Willy naar de verdwenen pollenbollen beleven Maya en Willy een aantal avonturen.
Tijdens de zoektocht komt het duo ook Beatrice de vlinder en Tekla de spin tegen (beide gespeeld door Nele Kinaert) en Flip de sprinkhaan en Ben de mestkever (Joris Gootjes).
Alle acteurs in de voorstelling slagen er goed in om de stemmen uit de kinderserie na te bootsen. Vooral de stem van Free Souffriau moet aardige gymnastiek doen om deze hoge kinderstem vol te houden een hele tour lang. Maar ook de stemmen van de overige acteurs maken de voorstelling erg kind vriendelijk. Daarnaast zitten en leuke aanstekelijke liedjes in de voorstelling. Een aantal worden al uit volle borst meegezongen en gedanst door onze kleine dame maar er zitten ook een aantal nieuwe nummers in de voorstelling.
Het decor is eenvoudig maar er wordt effectief gebruik gemaakt van een aantal attributen. Voor de rest wordt er door het gebruik van reusachtige bloemen aangegeven op welke locatie een scene zich afspeelt.
De verhaallijn is redelijk eenvoudig en daardoor goed te begrijpen voor jonge doelgroep van deze show. Er zit leuke kindvriendelijke humor in en op het moment dat Willy vast komt te zitten in een spinnenweb en Tekla de spin komt om Willy op te eten wordt het ook nog even spannend. Maar zoals onze kleine recensent in de auto op de terugweg zei: “het was wel spannend maar niet heel eng. Ik vond het heeeeeeeel leuk en ze kunnen mooi zingen. Maar Tekla de spin mag nooit meer Willy opeten want dat vind ik zielig. Ik wil elke dag wel naar de Maya show.”
Met deze kritische maar positieve blik op de voorstelling door een vierjarige kunnen we concluderen dat Studio 100 erin is geslaagd om een leuke theatershow neer te zetten voor de allerkleinste (3+) waarbij ook de ouders heerlijk mee kunnen genieten. Al is het maar van de gespannen en/of enthousiaste gezichten van al die kinderen.
