Recensie: Mieke van der Raay
Afgelopen woensdag was in de kleine zaal van de Amstelveense Schouwburg de première van ‘Allemaal of niemand’ van Lonneke Dort.
Cabaretière en kleinkunstenares Lonneke Dort, winnares van de AKF Sonneveldprijs, staat nu in het theater met haar tweede voorstelling Allemaal of niemand. De voorstelling is van 26 september t/m 19 juni te zien in verschillende theaters in Nederland.
Lonneke Dort heeft in de afgelopen jaren negen neefjes en nichtjes gekregen. Ze heeft geen huis, geen auto en geen partner. Haar Neefje Mees kan dit niet geloven: ‘Heb je dan níets?’ Ze antwoordde hem gevat ‘Maar niets is ook iets. Namelijk niets’.
Het is haar tweede programma sinds haar winst op het Amsterdams Kleinkunstfestival in 2017. In haar eerste voorstelling wist ze me niet echt te overtuigen, dus was ik best wel nieuwsgierig naar haar groei. Maar na de eerste grap, over het feit dat er zo weinig mensen in de zaal zaten, was ik overtuigd dat deze voorstelling van Lonneke veel beter zou zijn. In deze voorstelling is ze timide, lijkt ze zich in te houden, maar ze weet je toch te raken met haar gevatte teksten. Ze kan af en toe meedogenloos uit de hoek komen. Ze weet je te raken met prachtige, dromerige liedjes, maar ze weet je ook aan het lachen te maken met super korte liedjes van maar enkele regels.
In Allemaal of niemand is ‘niets’ een belangrijk onderwerp. Tijdens de pandemie heeft ze weinig of niets gedaan. Ze is kampioen, volgens eigen zeggen, in Patience. Ze geeft de ruimte aan alle grillige, schurende en oergeestige observaties, met een gezonde dosis bluf. Lonneke heeft moeite met ja zeggen, daarom zegt ze meestal nee. Lonneke zou willen leven als kluizenaar, maar kan het niet over haar hart verkrijgen om de mensheid achter zich te laten. Ook als dit betekent dat ze regelmatig ‘doei’ roept, maar niemand iets terug zegt.
Ze laat zien dat ze niet veel nodig heeft: een heel simpel decor en twee gitaren, daar doet ze het mee. Ze heeft een bijzonder stemgeluid, haar felblauwe ogen weten zowat bij je binnen te dringen als ze je aankijkt. Haar teksten zijn doordrenkt van vileine waarheden, maar toch ook wel met een gezonde dosis humor.
