Little Shop of Horrors; grappig van begin tot het eind. i ♥ theater.nl

Recensie: Mieke van der Raay

De vierdejaars studenten van DAPA (Dutch Academy of Performing Arts), speelden zaterdagavond 23 juni de allerlaatste voorstelling van hun opleiding, vanaf nu zijn ze allemaal afgestudeerd.

Ze speelden Little Shop of Horrors en gaat over een kleine bloemenwinkel in een achterbuurt van Amsterdam. In deze door mevrouw Mushnik gerunde winkel werken Audrey, die in een stormachtige relatie verwikkeld is met een sadistische tandarts, en Simon, een sullige eenling die stiekem een oogje heeft op Audrey. Vanwege tegenvallende klandizie ziet het er echter somber uit voor de toekomst van de bloemenwinkel. Totdat Simon met een vreemde plant op de proppen komt. Door dit mysterieuze plantje, dat van Simon de naam Audrey II gekregen heeft, bloeit de belangstelling voor de winkel weer op en wordt Simon een beroemdheid. Maar tegen welke prijs? Want het dieet van de snel groeiende plant blijkt niet te bestaan uit water en zon…

De voorstelling was vanaf de eerste seconde dolkomisch, met een enthousiaste groep studenten, die duidelijk goed onderling overweg kunnen en blindelings op elkaar vertrouwen. Robin van Weert speelt in Little Shop of Horrors de rol van de sullige winkelbediende Simon. Hij werkt in de bloemenwinkel bij Mevrouw Mushnik (Myrthe Zonneveld) wiens zaak nu niet bepaald goedlopend te noemen is. Robin weet de rol van Simon feilloos neer te zetten – is sullig, maar ook weer vertederend en super lief, hij speelt en zingt met groot gemak. Myrthe is ook zo’n alleskunner, of ze nu met een buitenlands accent moet praten, of even moet dansen en zingen, alles is subliem goed. John Togba speelt de sadistische tandarts. Best wel over de top, maar wat dan ook weer perfect in deze voorstelling past. Zijn blikken zijn dolkomisch, helaas is hij niet altijd goed verstaanbaar. Willemijn Delpeut is op en top Audrey II, zij is de perfecte keuze voor deze rol, zij wist deze rol tot in de perfectie neer te zetten, je kon je blik gewoon niet van haar af houden. Maea van de Pol speelt Audrey, ze had zich duidelijk in haar rol verdiept en wist haar slachtoffer gevoel goed over te brengen, haar zang is aangenaam om naar te luisteren. De rest van de rollen werden gespeeld door Sannah Smits, Carmen van Asperen, Judith Kotigoro, Melissa van Veen, Messalina Mahabier en Sharon van de Velde. Zij speelden zoveel verschillende rollen, dat deze moeilijk allemaal te benoemen zijn, maar welke rol ze ook moesten spelen, dit deden ze met een groot gemak en heel veel passie. Hun snelle kleding wissels wil ik toch nog even apart benoemen, dit ging soms zo rap, dat je het gevoel had dat ze niet van het podium af waren geweest.

Alle elf de studenten verdienen het om een kans te krijgen bij de grote theater producenten, of het nu muziek theater, of toneel of dans voorstellingen zijn, ze zijn echt ontzettend goed en hopelijk krijgen ze de kans die ze echt verdienen.