Recensie: Vera Visser – de Mol
Zaterdagavond 7 december vertrok vanuit Cultureel Centrum Cascade in Hendrik-Ido-Ambacht het cruiseschip met daarop Marja van Katendrecht. In een bijna volle zaal speelde Marja haar première van de voorstelling Aan boord bij Marja.
Marja is al jaren getrouwd met Huib Sterling, kapitein op de grote vaart. Hij is maar vier dagen per jaar bij haar, dus ze heeft flink de tijd om uit te kijken naar zijn komst. Zijn brieven houden haar op de been. Marja heeft genoeg te doen op land, maar ze heeft besloten om zelf ook het ruime sop te kiezen en gaat mee met een cruise. Op een cruise kom je allerlei verschillende types tegen, aldus Marja, en die hebben ook allemaal hun eigen reden om op cruise te gaan.
Uiteraard gaat Marja niet zonder haar bagage aan boord. En wijn, veel wijn. Want waar Marja is, daar vloeit de witte wijn rijkelijk. Uit haar rolkoffer, uit haar yogamat en uit haar beautycase. Verschillende typetjes passeren de revue. En ook al is Marja van Katendrecht eigenlijk ook een typetje van Art-Jan de Vries, de typetjes die we ontmoeten worden gespeeld vanuit Marja. En daar is ze niet geheimzinnig over. Ter plekke oefent ze nog even de stem van de oude man met rode broek, leesbril en snotlap. Maar zoals kinderen geloven in Sinterklaas die zich voor hun neus omkleedt, geloof ik het personage dat Marja tot leven brengt op het podium. Merel, de vogelspotter, die op weg is naar de bruiloft van haar zus op Mallorca (want vliegen is slecht voor de natuur) en de volkszanger die tijdens de bonte avond de hele zaal de vogeltjesdans laat doen. Typetjes die je wellicht echt zou tegenkomen op een cruise.
Ook al laat Marja zien dat ze de verschillende typetjes geloofwaardig neer kan zetten, haar talent voor publieksparticipatie is toch net iets groter. En gelukkig zet ze dit ook flink in. Het kapiteinsdiner waar twee mensen uit het publiek mochten plaatsnemen is natuurlijk een spannende zet. Je weet nooit wat voor types je aan tafel krijgt. Maar dit was een meesterlijke scène met Marianne en Ron uit het publiek. De blikken van Marja spraken boekdelen. Gedeeltelijk gescript door de vragen de Marja eigenlijk voor de kapitein had voorbereid. Maar door zijn/haar afwezigheid, deed ze die vragen met haar tafelgasten. Hierdoor kon ze haar anekdotes die bij de vragen hoorden wel vertellen. Maar de geïmproviseerde momenten met haar tafelgenoten waren net was grappiger. Al denk ik dat Marja met iedereen uit de voeten kan.
Naast de humor, was er ook plek voor een traan. Want wat moet ze toch met de brief van haar man Huib over het wrak dat hij eigenlijk is? Ook daar heeft ze even de hulp van het publiek nodig. In een scène waar een man haar moet helpen, komt het toch weer neer op zijn kegel en obsessie voor sleepboten. Of Marja heeft gewoon mazzel met de mensen die ze uitkiest uit het publiek, of ze is een meester in het improviseren met reacties uit het publiek. Ik gok het laatste.
Art-Jan de Vries ís Marja van Katendrecht. Dè Nederlandse Ambassadrice van Rotterdam. Met een wijntje in haar hand. Ze weet haar publiek te ontroeren en te betrekken bij haar verhalen. Of het verhaal van de cruise een goede keuze was, dat vraagt ze zichzelf ook af aan het eind van de voorstelling. Of het publiek zich vermaakt heeft? Dat hoeft ze zich niet af te vragen, dat was wel duidelijk aan de lach die uit de zaal op steeg.
Spel: Marja van Katendrecht (Art-Jan de Vries)
Regie: Floris van Delft
Tekst: Maarten Hopman
Décor: Ben Zuydwijk
Kleding: Astrid Ritmeester
