Recensie: Mieke van der Raay
Afgelopen vrijdagavond mocht ik naar de voorstelling ‘Kan het wat stiller’ van Firma Frictie in Villa Concordia in Utrecht. Eerlijk gezegd had ik nog niet eerder van Firma Frictie gehoord, wel had ik enkele jaren geleden al kennis mogen maken met Lusanne Arts. Toen was ze me al zeker in positieve zin opgevallen, ze speelde heel natuurlijk en haar blikken drongen helemaal bij je binnen.
In kan het wat stiller speelt ze samen met Stella van den Sigtenhorst, ze maken schaamteloos, tragikomisch theater voor op locatie, op festivals en in de zaal. Ze vertrekken daarbij vanuit een persoonlijke worsteling. Door het starten vanuit deze eigen ervaring worden grote thema’s laagdrempelig en alledaags.
Al bij binnenkomst wordt je door de meiden vrolijk welkom geheten, vanaf dat moment wordt je 45 minuten lang meegenomen op retraite, op zoek naar stilte. Want wat is stilte eigenlijk? Je ziet het niet en hoort het niet. Kunnen we in deze tijd nog wel ergens stilte vinden? Waarom zijn mensen soms bang van stilte? Met een goede dosis zelfspot en zonder zichzelf te sparen vergroten de actrices hun eigen angsten en gevoelens uit. Op deze manier wordt de voorstelling licht absurd, humoristisch en heel echt en eigen. Als publiek moet je niet alleen kijken, maar mag je mee doen om de stilte te omarmen. Ze gaan ook even het publiek in, gaan bij mannen op schoot zitten om ze te omarmen. Dankzij dit directe contact met het publiek wordt de voorstelling iets losser en daarnaast geeft het een komische toon. Er is zelfs een lang stiltemoment, dit ook samen met iemand uit het publiek, waarbij we met zijn allen wachten tot de waterkoker kookt. Ik betrapte mezelf hierbij dat ik eigenlijk niet zo lang stil kan zijn. Dit lijkt dan ook precies het doel van de voorstelling: je bewust maken van jou omgang met stilte.
Het tweetal heeft geen opsmuk of duur decor nodig. Puur hun spel zuigt je op in het verhaal. Beiden zijn gekleed in het groen, bijna hetzelfde groen als de nep kamerplanten in de zaal. Door het tonen van hun eigen dillema’s geven ze een kijkje in hun eigen onzekerheden en kwetsbaarheid. De blikken van Lusanne, raken je tot op je bot. Stella is meer bewegelijker en dus de drukste van de twee. Ik ben me sinds de voorstelling bewuster geworden hoe ik de stilte kan opzoeken, je heb stilte nodig om weer helemaal tot rust te komen. Ik probeer elke dag een half uur geen telefoon, geen tv of dergelijke aan te zetten, maar puur te luisteren naar de geluiden van de natuur.
Sinds 2017 maken Stella van den Sigtenhorst en Lusanne Arts voorstellingen in samenwerking met jonge, creatieve professionals voor zowel de jeugd als voor volwassenen.
Credits
Concept, tekst, spel Stella van den Sigtenhorst Concept, spel Lusanne Arts Eindregie Luit Bakker Dramaturgie Maarten Bos Vormgeving Malou Palmboom Compositie Bart Sietsema Licht Sebastiaan van der Laan
Meer informatie; https://firmafrictie.nl/
