Recensie: Mieke van der Raay
Afgelopen zondag 26 januari was de première van Juffenballet (6+) in Kunstlinie Almere Flevoland (KAF). De eerste grote zaalvoorstelling van René Geerlings. Een coproductie van Maas (Rotterdam) en Theatergezelschap BonteHond (Almere).Voor deze voorstelling lieten regisseur René Geerlings en tekstschrijver Moniek Merkx zich inspireren door de huidige problematiek in het onderwijs. Het onderwijs staat onder grote druk. De leraren hebben te weinig tijd om les te geven, door alle nevenactiviteiten die van ze verwacht worden te doen. Kinderen moeten kunnen spelen, het is bewezen dat dit goed is voor de ontwikkeling.
Juffenballet gaat over een groep leerkrachten die niets anders willen dan de machtspositie in de school over te nemen. Hun plannetje wordt verstoord als er een nieuwe juf komt: juf Klaproos. Zij moet stage lopen op deze bijzondere school. Klaproos kan het direct goed vinden met schooldirectrice mevrouw Maanzaad. Maanzaad is een oude hippie met flowerpoweridealen. De andere juffen zien dit niet zitten en willen er alles aan doen om dit te veranderen. Basisschool Zonderland belandt al snel in een ware strijd tussen goed en kwaad. Ze gaan zelfs hekserij niet uit de weg om te krijgen wat ze willen.
Tijdens de voorstelling val je van de ene verbazing in de andere. Het decor is fenomenaal, tot in de kleinste details op het perfecte af. Het geeft het verhaal nog een extra dimensie. Het verhaal is zo goed geschreven dat je niet anders kan dan vol verbazing kijken. Er zitten diverse lagen in het verhaal. Leerzaam voor volwassenen en fantasierijk voor de kinderen. Het is hier en daar best spannend, maar dit is ook weer net voldoende gedoseerd, zodat de kinderen in de zaal het niet te beangstigend vinden. De vechtscènes zijn een staaltje vakmanschap qua choreografie. Het zijn gevechten verweven in een dans. De cast is een hele leuke mix van verschillende types. Isabellle Houdtzagers speelt juf Klaproos op een natuurlijke en ontspannen manier. Manon Nieuweboer speelt de schooldirectrice mevrouw Maanzaad, ze is super grappig en is samen met Isabelle de zachte kant van het verhaal. Roosmarijn Luyten (oa: Hij gelooft in mij) speelt de gemene juffrouw Blauwzuur. Dit doet ze echt fenomenaal: haar spel en zang is op het perfecte af. Sabrina NaberMacnack, als juffrouw Kruidvat, bewijst in deze rol dat ze echt een alleskunner is: ze begint als gemene heks en tijdens de voorstelling zie je haar veranderen in een heel lieve dame. Serano Pinas, als juffrouw Stroop was wel de komische noot in het verhaal, mede door zijn extravagante kleding, maar zeker ook door zijn gezichtsuitdrukkingen. Die waren zo hilarisch, dat je niet anders kon dan schateren van het lachen. Luuk Weers als juffrouw Blaaskat is frivool, maar weet wat hij wil. Hij speelde zijn rol niet overdreven vrouwelijk, maar precies goed om te begrijpen dat het een man was, die een vrouwenrol speelde. Yulia Kalinchenko en Katarzyna Sitarz hadden dan wel geen tekst, maar verbonden het goede met het kwade.
De voorstelling zit vol leermomenten. Zo spreken de acteurs geregeld het publiek aan. Dat de ouders verantwoordelijk zijn voor het opvoeden van de kinderen en niet de leerkrachten. De kinderen in de zaal worden halverwege de voorstelling ook even aan het dansen gezet. Ik kan totaal geen minpunten in deze voorstelling vinden. Alles klopte, alles was duidelijk en begrijpelijk voor iedereen. Het is een voorstelling voor jong en oud.
FOTO: ©KAMERICH & BUDWILOWITZ