Intouchables raakt je tot in je ziel

Intouchables raakt je tot in je ziel

Recensie: Mieke van der Raay

In 2011 veroverde Intouchables de harten van talloze bioscoop bezoekers.
Alleen al in Nederland waren er 1,2 miljoen mensen die de film gezien
hebben.
Intouchables is een waar gebeurd verhaal, over rijke aristocraat
Philippe Pozzo de Borgo die na het beoefenen van zijn hobby, paragliden
ten val komt en verlamd raakt vanaf zijn nek.
Hij vecht zich door zijn bestaan heen van verzorging, medelijden en
passiviteit.
Dan staat plots Driss op de stoep, een straat arme kerel, die nog nooit
een echte baan heeft gehad en alleen maar moeilijkheden heeft gekend met
de politie.
Zijn leven is tot dan uitzichtloos.
Philippe besluit Driss op proef aan te nemen als zijn verzorger. Wat
eerst een heel moeizaam begint mondt uit in een vreemde en aparte
vriendschap.
Driss neemt Philippe mee op avontuur, neemt hem s’nachts mee om Parijs
te ontdekken, leert hem wiet te roken en ook gaan ze naar de hoeren.
Ze leren heel veel van elkaar over het leven in het algemeen.

Dick van den Heuvel en Peter de Baan hebben de film secuur gedemonteerd
en daarna weer liefdevol in elkaar gezet om het te verwerken naar een
toneelstuk.
Ze hebben iets meer de personages uitgediept en met behulp van de
acteurs heeft het stuk zijn doel bereikt; een stuk op top
niveau.
Ze wisten al snel bij het schrijven dat er maar één acteur de hoofdrol zou
kunnen spelen: Huub Stapel.
Huub heeft ter voorbereiding van dit stuk ook de echte Philippe ontmoet,
dit heeft een hele diepe indruk op hem gemaakt.
Door deze ontmoeting is hij anders met de tekst omgegaan, nu hij
wist hoe de echte Philippe in het leven staat.

In een simpel maar effectief decor, twee verrijdbare delen, zien we de
vijf personages tot leven komen en leren we ze stuk voor stuk kennen.
Huub als Philippe is gewoon geniaal goed, weet je te ontroeren, maar toch kan hij je
overtuigen om geen medelijden te hebben met Philippe.
Om zittend in een rolstoel, met alleen je hoofd te bewegen en te kunnen
praten zo een performance neer te zetten is echt op het sublieme af.
Driss wordt gespeeld door Cyriel Guds. Cyriel zat nog op de toneel
academie toen hij hoorde dat hij deze rol kreeg en weet Driss heel echt en
geloofwaardig neer te zetten.
Hij moet de ene keer de stoere kerel zijn, maar het volgende moment
brengt hij een grote dosis humor in het stuk.
Dit lijkt hij met heel veel gemak te doen, alsof hij dit al jaren doet.
Dan heb je de secretaresse van Phillipe, Magali. Zij wordt gespeeld door
Hanne Arendzen, haar deel in het stuk is de schakel tussen de
personages.
Ze begint als iets norse dame, die Driss absoluut niet zitten en
verandert naar leuke vlotte meid, die eigenlijk wel van een feestje
houdt.
Dit doet ze met een aparte nuance, zodat je vanaf het begin geïntrigeerd
wordt door deze vrouw.
Heel subtiel laat ze haar personage veranderen.
De benjamin van het stel is Lisse Knaapen, zij mag de dochter van
Philippe spelen; Elise.
Elise is een opstandige tiener, die best al wat voor d’r kiezen heeft
gehad. Het ongeluk van haar vader en de dood van haar moeder.
Lisse is zo’n talent die alles kan, ze weet je vanaf het eerste moment
te overtuigen van haar kunnen.
Zo begint ze als stoere bier drinkende meid maar verandert door toe doen
van Driss, naar een wat zachter lief meisje, die alleen maar moeder
liefde mist.
Dit doet ze zo subtiel dat je gewoon wordt meegesleept in haar belevingswereld.
Een kleinere rol in het stuk is weg gelegd voor Urmie Plein, als de
moeder van Driss.
Zij is de schakel naar het leven van Driss, voordat hij Philippe
ontmoette.
De korte tijd die zij heeft om haar rol neer te zetten, benut ze om haar
rol tot in de kleinste details uit te diepen.

Het stuk heeft diepgang, heeft humor, is leerzaam, weet je te boeien
vanaf het eerste moment.
Zelf zat ik vanaf het begin op het puntje van mijn stoel, zodat ik zeker
wist dat ik helemaal niets zou missen.
Vele bezoekers van het theater zullen aangetrokken worden door de naam
Huub Stapel, maar ik weet zeker dat ze de zaal verlaten en bijna
vergeten zijn dat ook Huub meedeed, in positieve zin.
Alles klopt, elke speler weet je te overtuigen, je komt gegarandeerd met
een kleine glimlach de zaal uit na het zien van dit stuk.

Voor meer informatie: http://www.senf.nl/productie/intouchables

hart heelhart heelhart heelhart heelhart half

Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.