IJzersterke cast maakt Dagboek van een Herdershond een spektakel

IJzersterke cast maakt Dagboek van een Herdershond een spektakel

8 mei 2022, op deze zonnige Moederdag ging in het MECC in Maastricht de musical Dagboek van een Herdershond in première. De musical is gebaseerd op de gelijknamige televisieserie die van 1978 tot 1980 op televisie te zien was. Persoonlijk ken ik de serie alleen van de videobanden van mijn opa en oma, waar ik weleens een stukje van zag, maar ook zonder kennis van het oorspronkelijke verhaal is de voorstelling prima te volgen. Het verhaal draait om de jonge en wat naïeve kapelaan Erik Odekerke. Als nieuwe kapelaan maakt hij kennis met de belangrijkste mensen uit het dorp en ondervindt wat de mensen bezighoudt. Zaken als de opkomende mijnindustrie, de één ziet het als welvaart, de ander als ondergang. Zo wordt in de musical ook een belangrijk en interessant stuk Limburgse geschiedenis verteld. Wanneer Erik de verkeerde mensen tegen zich in het harnas jaagt, wordt hij ontslagen. Wanneer hij jaren later terugkeert ziet hij welke invloed de mijnindustrie heeft op het leven van de mensen uit het dorp. Door bevriende kapelaan Lumens, ondertussen bevorderd tot pastoor, wordt Erik wederom aangenomen als kapelaan in het dorp. Hoe vindt hij nu zijn weg in het dorp en wat te doen met zijn sluimerende gevoelens voor Miete van der Schoor? In de serie heeft Odekerke een beschermengel in de vorm van alleen een stem. In de voorstelling zien we daadwerkelijk een beschermengel. Een hele mooie oplossing, want zo krijgt de beschermengel een meer betrokken rol. De premièremiddag kreeg nog een nostalgisch tintje met Jo De Meyere en Bruni Heinke in de zaal, zij vertolkten destijds de rollen van kapelaan Erik Odekerke en Miete van der Schoor. Bovendien is de stem van De Meyere te horen in de voorstelling als de oude Erik Odekerke.

Het doel van de producenten was om van Dagboek van een Herdershond een spektakelstuk te maken. Het pop up theater in het onlangs verbouwde MECC is daar de perfecte locatie voor; gesitueerd in Limburg en groot genoeg om muziekkorpsen, een auto en een paard het toneel op te brengen. Door middel van een flinke cast en de medewerking van figuranten lukt het veelal om de ruimte goed te vullen. Zo af en toe moest er weleens iemand flink doorbenen om op tijd op de juiste plaats te komen en, wellicht door de grote ruimte, liet de verstaanbaarheid soms wat te wensen over, maar over het algemeen werd de ruimte goed benut. De muziek, door Ad van Dijk gecomponeerd, is prachtig en André Breedland heeft hard zijn best moeten doen om van een script acht afleveringen een twee uur durende voorstelling te maken, maar dat is hem goed gelukt.

Maar dan het absolute spektakelstuk van deze voorstelling: de ijzersterke cast! Gezien de grote cast wordt het een lang verhaal om iedereen te noemen, maar een paar spelers brengen we graag even naar voren. Joes Brauers speelt Erik Oderkerke zoals je hem verwacht; naïef, betrokken, soms wat onhandig, maar met een hart van goud. Dat hij, afgestudeerd aan de Toneelacademie Maastricht, kan acteren was niet direct een verrassing, maar na Kruimeltje had ik hem persoonlijk niet meer horen zingen. Wat jammer blijkt, want hij heeft een prachtige stem. Zijn samenspel met zijn Engelbewaarder, Angela Schijf, is heerlijk om te zien, hun band, al luistert hij niet altijd even goed naar haar, is voelbaar in de zaal. Angela Schijf is geknipt voor deze rol, ze brengt het juiste gevoel over in haar nummers en heeft een geweldige komische timing. Wie dat overigens ook heeft, naast een fantastische stem, is Suzan Seegers in de rol van huishoudster Katrien. Verder zien we William Spaaij als kapelaan Lumens. Hij weet zijn rol humor en kwetsbaarheid te geven. Het nummer wat hij samen met Erik en Miete zingt ‘Maar Niet Voor Mij’ is al voldoende reden om deze voorstelling te gaan zien. Ook zeker nog een vermelding waard is Ronald Jorritsma in de rol van Bertus. Hij speelt de rol van de laagbegaafde Bertus overtuigend. Het gevaar is soms dat dit wat overdreven wordt, maar Jorritsma speelt hem vooral innemend. Jammer dat hij niet heel goed te horen is over het muziekkorps heen, toch ook wel een makke van zo’n grote ruimte, maar dat werd bij de toegift meer dan goed gemaakt. Er spelen overigens verschillende fanfares en harmonieën mee in de voorstelling, zij wisselen elkaar af. Op de première was het de eer aan de Koninklijke Harmonie Sainte Cécile uit Eijsden. Een mooie manier om cultuur uit de gehele regio te betrekken bij dit Limburgse spektakel.

Het MECC in Maastricht zal voor velen een stukje rijden zijn, maar het is de moeite waard om er voor naar het zuiden van ons land af te reizen. De geweldige cast zal u niet teleurstellen en waar het voor de één nostalgie zal zijn, zal het voor de ander een mooie kennismaking zijn met een stukje Limburgse geschiedenis vormgegeven door interessante, boeiende personages.
‘Een goed begin, Erik Odekerke’, op naar meer mooie voorstellingen. Dagboek van een Herdershond is nog te zien tot en met 17 juli.

Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.