Geen Kerstsprookje, een ode aan lang en gelukkig een compleet verhaal

Geen Kerstsprookje, een ode aan lang en gelukkig een compleet verhaal

Recensie: Mieke van der Raay

Gisteren, 18 december was de eerste voorstelling van Geen Kerstsprookje, een ode aan lang en gelukkig’ van Theatergroep Mangrove, een coproductie met Islemunda, Podium van IJsselmonde. In totaal spelen ze maar liefst zes voorstellingen.

De cast is een cross-over van professionele spelers en amateurs.

De voorstelling gaat over café ‘Het Open Einde’ daar staat in december geen kerstboom en op de gevel flonkeren geen lichtjes. Iedereen is welkom in het oergezellige café. Heb je niemand om kerst te vieren of wil je juist je familie ontlopen met de kerst, je kan terecht bij de eigenaresse Roos (Annemieke Elstak). Roos draagt iedereen een warm hart toe en staat voor iedereen klaar, ook al heeft ze het zelf niet zo breed, ze zal geen seconde twijfelen om je te helpen. De mensen die er komen zijn heel divers, van de postbode, tot de eenzame weduwe. De overdreven homo, die net door zijn vriend het huis is uitgezet, of de zakenman die niet naar kantoor kan doordat het kerst is. Roos haar dochter vindt het maar niets, dat haar moeder niets aan kerst wil doen. Vlak voor kerst staat daar ineens de bekende sprookjesschrijver Stijn Reinders (Aron Elstak) in het café, iedereen is erg opgetogen, behalve Roos. Hij vertelt dat hij inspiratie komt opdoen in het café, voor zijn nieuwe sprookjesboek, uiteraard wil iedereen daar aan meehelpen. Ze gaan samen op zoek naar de betekenis van lang en gelukkig.

De voorstelling, is verdeeld over drie delen, met twee kleine pauzes. Bij binnenkomst staat er al een band te spelen en een fantastisch goede zangeres te zingen (Florianne Dorenbos). Na elke pauze zingt ze twee nummers.

Geen Kerstsprookje, een ode aan lang en gelukkig, zit vol met humor, maar heeft zeker wel een betekenis. Hartverwarmend is het goede woord om deze voorstelling te omschrijven. 24 november was de eerste scriptlezing en nu al dit neerzetten, daar kan ik alleen maar respect voor hebben. Alles klopte tot in de kleinste details. De kleding door Anouk van Schie is gewoon perfect gekozen, voor het verhaal, maar zeker ook passend bij de persoon die het moest dragen. In het decor was aan de kleinste details gedacht, de drank leek eens echt, er stonden echte nootjes op de tafels, dit soort dingen maken het toch zeker af.

De cast is erg groot, dus kan ik helaas niet iedereen benoemen, maar uiteraard moet ik Annemieke Elstak een pluim in haar …. steken, want wat kan zij nou niet. Ze weet iedereen zo te motiveren, om het beste te geven en zelfs nog beter te zijn dan beter. Aron Elstak als Stijn was aandoenlijk, met de gepaste emotie, Aron bewijst nu ook maar weer eens dat hij alles kan. Dan moet ik wel ook Boris Schreurs vermelden, Boris speelde jaren geleden in professionele voorstellingen zoals Grease, Fame en Ja Zanna, nee Zanna. Hij doet inmiddels totaal wat anders, maar bewijst in deze voorstelling weer eens dat hij geboren is voor het theater. Hij straalt en weet zijn rol tot in de perfecte neer te zetten. Van de rest van de cast straalt het enthousiasme af, ze spelen heel naturel en de amateurs doen niet onder voor de professionals.

Ik heb hard gelachen, ik heb een traan gelaten, het verhaal en de acteurs wisten me te raken. Alles klopte, de muziek, de zang, die naast de Nederlands ook een deel in het Frans werd uitgevoerd, en het spel. Ook al was er gekozen voor veel spelers, i.p.v. zoals we vaak zien, dat een en dezelfde acteur meerdere rollen speelt, was dit niet storend, het gaf het verhaal een extra dimensie.

Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.