Recensie en foto: Mirjam Verbeek
Hallo Familie vertelt het verhaal van een familie door de ogen van een klein kind. Zij kan niet in slaap komen en gaat in gedachten in haar eigen fantasiewereld, een verhaal waarin haar ouders, oma, oom, tante, nichtje , een huisvriend en een buurman voor komen.
Aan het begin van het verhaal komt alles rommelig en chaotisch over en is het niet duidelijk wat het verhaal is. Er wordt een beeld geschetst van karakters die rondjes lopen om de set, de een wat sneller dan de ander, de ander weer wat langzamer, om ieder zijn drukke leven uit te beelden. We worden meegenomen in een huiselijke setting, oma staat te koken, dochter zit aan tafel. Wanneer de ouders en andere karakters thuiskomen wordt al snel duidelijk dat ze het druk hebben met van alles, hun dochter eigenlijk een beetje over het hoofd zien, maar doorgaan in de waan van de dag. Feestjes, vrienden en gezelligheid. Dochterlief ziet het allemaal gebeuren en denkt er het hare van. Het verhaal gaat steeds meer zijn eigen leven leiden, personen die tot leven komen in kastjes, boven op de keuken, er ineens uit zien als een schaap, een gans of een paard.
Gedurende het verhaal kom je erachter dat je het leven van een familie ziet door de ogen van hun dochter. Het konijn dat zij als knuffel heeft komt tot leven en laat haar alle gekke dingen zien die haar familie doet. Ook heeft ze een soort fantasievriend, die een beetje lijkt op The Joker, met grappige en gekke geluidjes en die haar samen met haar konijn door alle fantasieën in haar droom meeneemt.
Na haar bijzondere droom wordt ze wakker en zijn alle familieleden thuis om haar verjaardag te vieren.
Meer informatie: https://www.maastd.nl/