Disney in concert laat het kind in een ieder naar boven komen.

Disney in concert laat het kind in een ieder naar boven komen.

Recensie: Martijn van Vuuren

Tekenfilms van Walt Disney… wie is er niet groot mee geworden? Dat blijkt wel uit de diversiteit aan mensen in de zaal van het Ziggodome in Amsterdam. Opa’s en oma’s samen met de kleinkinderen. Ouders (die zelf misschien nog wel grotere fans zijn dan hun kroost) met de kinderen maar ook veel dertigers kwamen voor een middagje nostalgie. Jeugdsentiment.

En wat leent zich nu meer voor een groots concert dan de prachtige muziek uit de vele films van Walt Disney. Of het nu gaat om de oudere films zoals Sneeuwwitje of de nieuwere zoals Rapunzel. In iedere film zit weer die herkenbare maar o zo prachtige muziek die iedereen mee kan zingen.

Al was dit concert daar in eerste instantie niet voor bedoeld. Het was geen sing-a-long. De teksten waren dan ook niet mee te lezen. Althans… niet voor het publiek. Wat voor het publiek wel heel duidelijk te zien was, was dat de artiesten die mee werkten aan dit concert niet behoort tot de grote groep mensen die alle liedjes luidkeels mee kan zingen. Zeker in het begin van het concert was overduidelijk dat vrijwel alle artiesten wel heel veel hulp nodig hadden van de autocue. Ze dachten vast: ‘dat zie je toch niet in een groot Ziggodome’ maar helaas hebben ze daarbij niet gedacht aan de immense schermen waarop de solisten levensgroot te zien waren. En daarin zag je dan ook duidelijk de onzekerheid. Ook de backing vocals hadden erg veel moeite met de teksten.

De artiesten werden het hele concert muzikaal bijgestaan door het prachtige Metropole orkest onder leiding van Jan Stulen die hiermee maar weer eens lieten zien wat voor een topkwaliteit wij hier in Nederland hebben als het gaat om musici.

Het concert werd een beetje aan elkaar gepraat door Jamai. Deze rasartiest voelt zich zichtbaar als een Finding Nemo in het water. Hij is dan ook een van de weinige die tijdens dit concert de jeugdige bezoekers aanspreekt. Disney blijft toch een feest voor kinderen en dat lijken sommige artiesten nog wel eens te vergeten. Jamai laat alle kleine meisjes meters groeien als ze een compliment krijgen over de prachtige prinsessenjurkjes die ze dragen. Ze mogen op de stoelen gaan staan om te laten zien hoe mooi ze zijn.

De overige artiesten die opgetrommeld zijn voor dit evenement zijn: Anita Meijer, Leona Philippo, Kim-Lian van der Meij, Sjors van der Panne (The voice of Holland), Thomas Berge, Jim Bakkum en Guido Spek. Leona Philippo en Jamai zijn wat mij betreft de hoogtepunten van dit concert. Deze twee artiesten zijn veelzijdig. Leona zet met net zoveel gemak een jonge prinses neer uit Frozen als de gemene heks Ursula uit de kleine zeemeermin. Kim-Lian van der Meij zat duidelijk minder goed in haar vel. Regelmatig had ze moeite om de soms toch wel pittige nummer tot een goed einde te brengen. Gelukkig maakte ze aan het eind veel goed door haar vertolking van Let it go uit Frozen. HET nummer waar het grootste gedeelte van de jonge aanwezige toch voor gekomen zijn.

Als grote finale werd het nummer It’s a small world after all gezongen. Wat waarschijnlijk in de voorbereidingen een leuk idee leek, bleek in de praktijk toch tegen te vallen. Jamai en Leona probeerde met het publiek een canon te zingen. Dit waren ze alleen vergeten te oefenen waardoor ze zelf het principe van de canon een beetje vergeten waren. Het leverde wel grappige momenten op maar van een grande finale (waar je toch een beetje op wacht bij dergelijke grote concerten) was zeker geen sprake.

Al met al was het zeker een leuke middag vol prachtige en herkenbare muziek. Er was een fantastisch orkest, een aantal goede solisten, mooie filmbeelden maar echt een spektakel was het niet.

FOTO: Monique Hoffmann/Musicalnieuws

hart heelhart heelhart heel

Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.