Dido en Aïsha leren een wijze les. i ♥ theater.nl

Recensie: Mieke van der Raay

Afgelopen vrijdagavond 2 september vond de première van Dido & Aïsha, van RAAF producties, plaats in het Zuidplein theater in Rotterdam.

Dido en Aïsha gaan in het nieuwe schooljaar naar de brugklas. Zij vinden dit het heel spannend. Dido is heel opvallend, uitbundig gekleed en wil populair zijn. Aïsha is juist introvert en wil zo onopvallend mogelijk zijn. Door toeval komen ze naast elkaar in de klas te zitten en al snel blijken ze dezelfde jongen leuk te vinden. De jongen is een beetje een player, maar toch wil Dido zijn aandacht. Aïsha wordt nog meer verlegen als hij kijkt. Wanneer Dido en Aïsha een opdracht moeten maken voor de les probeert Dido met alle eer te strijken door de tekst van Aïsha te stelen. Aïsha heeft zoveel verschillende gedachten opgeschreven en daar maakt Dido dus misbruik van. Als ze beide bij toeval opgesloten zitten in de klas pakt Aïsha haar klasgenoot terug. Ze plaatst een sexy foto van Dido op het internet. Er ontstaat een gevecht, dat later overgaat in een goed gesprek. Daaruit blijkt dat ze uiteindelijk toch meer op elkaar lijken dan je in eerste instantie zou denken.

Dido en Aïsha is gebaseerd op de Griekse mythe Dido en Aeneas en op de wiskundige en filosofe Hypatia. Zij gaf les in Alexandrië (Egypte) op de school van Plato. Later werd ze vermoord om haar grote kennis. Dido en Aïsha is nummer drie in het drieluik oost-meets-west-stories na ‘Romeo is op Julia en Layla op Majnun’ en ‘Ali & Nino’. De voorstelling komt tot stand in samenwerking met Theater Zuidplein in Rotterdam.

Wendy Briggeman (33 jaar) en Nazanin Taheri Motlagh (35 jaar) spelen de brugklassers. Bij aanvang is dit wel opmerkelijk en moet je er even doorheen kijken, maar toch weten beiden het heel natuurlijk en overtuigend te spelen. Wendy is een multitalent, ze zingt, acteert en speelt diverse instrumenten. Ze weet je met haar spel mee te nemen in de complexe gedachten van een puber. De rol van Aïsha heeft twee gezichten, waar ze in eerste instantie de introverte puber speelt, verandert ze door de voorstelling heen in een mooie vlinder.

De voorstelling zit vol met clichés, het mooie meisje is dom en het minder mooie meisje slim. Het mooie meisje is populair en het andere meisje niet. Dat is nog niet zo’n probleem. Wat ik echt storend vond waren de twee cameramensen die voor het publiek stonden. De beelden die zij schoten waren live te zien op twee schermen, waardoor je de gezichtsuitdrukkingen van de acteurs iets beter kon zien, maar tegelijkertijd stonden ze wel geregeld voor de spelers, waardoor je hen niet meer zag. Dat was jammer. Een grote toevoeging aan het stuk was dat Wendy en Nazanin hun eigen muziek maakten. Over het algemeen was het daarmee zeker een mooie voorstelling, met leerzame momenten, en ook herkenbaar voor jonge pubers. Het is een muzikaal avontuur met humor en zet je wel aan het denken over hoe de wereld van pubers eruit ziet.