De Tocht in het theater. Giet it oan?. i ♥ theater.nl

Op zondag 1 oktober ging de musical de Tocht in première in het nieuw gebouwde Friso Theater in Leeuwarden. Op deze warme herfstdag met een heerlijk zonnetje wandelt men over een prachtige blauwe loper het theater in. De foyer is sfeervol ingericht als dorpsplein. Achter de koek-en-zopie kraampjes staan medewerkers klaar met warme chocolademelk en andere dranken. Op de eerste verdieping betreden we de zaal. Alles ruikt nog een beetje nieuw. We nemen plaats op comfortabele stoelen en wanneer iedereen zit, met enige vertraging, start de voorstelling.

Het verhaal van de tocht draait om 7 karakters aangevuld met een uitgebreid ensemble en per voorstelling een flink aantal figuranten uit een poule. Vijf van de hoofdrollen vullen een vriendengroep die vanuit een oud pact bij elkaar komt om de tocht te schaatsen. Annet (Nandi van Beurden) is degene die het vijftal weer bij elkaar belt. De rest van de groep bestaat uit haar man Sjoerd (Wolter Weulink), zijn broer Pieter (Theo Martijn Wever), Rene (Boy Ooteman) en Kristien (Jolijn Henneman). Ze starten aan deze bijzondere tocht terwijl ze eigenlijk behoorlijk uit elkaar gegroeid zijn. Ieder van hen neemt wat mee de tocht in. Komen ze er sterker uit? Naast de verhaallijn van deze vrienden maken we ook kennis met Jelmer (Thijs Meester) en zijn overleden vrouw Boukje (Maike Boerdam). Jelmer heeft zijn vrouw beloofd de tocht nog een keer uit te rijden en as te strooien op bijzondere plekken. Zoals het bruggetje waar hij haar ten huwelijk vroeg. De foto die daar gemaakt wordt heeft wel een heel bijzondere fotograaf. Uiteindelijk is het maar de vraag of Jelmer de finish zal halen. Hij heeft immers niet getraind en rijdt alleen. Dat geldt overigens voor iedereen. Na de chaos bij de start zijn ze elkaar allemaal kwijt. Door dit alleen rijden kan iedereen zijn verhaal vertellen, maar het geeft ook iets traags aan het geheel. Dit trage blijft tot ongeveer Franeker. Daar komt iedereen samen en krijgt de voorstelling vaart. Het laatste eind naar Dokkum en Leeuwarden is mooi en emotioneel.

Het stuk wordt opgevoerd op een draaiende ijsring met een ijsvloer daarachter. Je kunt niks anders dan respect hebben voor de spelers en het ensemble die ongeveer 2 uur lang op de schaats staan en daarbij een variatie aan choreografie laten zien. Het blijft niet bij rondjes schaatsen, er is echt meer te zien dan dat. De kunstrijd(st)ers hebben hierin grote een meerwaarde. Hun choreografieën komen echt tot leven. Het ijs maakt wel dat sommige overgangen wat langer duren. Iedereen moet eerst weer ‘van het toneel’ schaatsen. Toch was deze voorstelling zonder ijs geen optie geweest. Het verhaal heeft het ijs nodig om de voorstelling enige overtuiging te geven. De verhaallijnen zijn dun en er lijken wat losse eindjes over te blijven. De muziek en liedteksten zijn prachtig. De techniek, het licht en het geluid, zit uitstekend in elkaar. De acteurs geven alles wat ze hebben om het verhaal tot leven te brengen. Het spel is goed. De zang is goed. Het Fries is afwisselend voldoende tot goed. Het schaatsen is goed. Alleen het verhaal is net niet sterk genoeg. Er zijn kippenvelmomenten en momenten van emotie, maar toch trekt het niet de magie van een echte Elfstedentocht.

De totale sfeer maakt de voorstelling toch een aanrader. Die echte tochtmagie hebben we immers 25 jaar geleden voor het laatst gehad. Wil jij deze musical gaan bezoeken? Meer informatie is te vinden op: https://spektakel.musicaldetocht.frl/spektakelmusical-de-tocht/