Recensie: Guy Brynaert
Afgelopen zondagmiddag 27 oktober was in Stadsschouwburg Antwerpen de feestelijke première van De prinses met de toverspiegel..
Het begint stilaan een traditie te worden: na de successen van ‘Roodkapje’ en ‘Hans en Grietje’ presenteert Music Hall met ‘De Prinses en de Toverspiegel’ opnieuw een interactieve sprookjesmusical voor jong én oud. Het zal een heel bijzonder avontuur worden, iets wat je nooit eerder kon beleven, niet in het minst omdat het een compleet nieuw verhaal is, ontsproten uit het creatieve sprookjesbrein van Brigitte Derks.
In de beste sprookjes heb je het gevoel dat alles kan gebeuren en dat is ook in deze sprookjesmusical het geval. Ga mee op avontuur naar een nieuwe magische wereld bevolkt door prachtige prinsessen, dromerige prinsen en… het grappigste konijnenduo aller tijden: Whoppie en Floppie! ‘De Prinses en de Toverspiegel’ neemt je mee op een vermakelijke reis vol humor, magie, vrolijke meezingers en aanstekelijke dansjes. Ook de ouders worden niet vergeten met de vele dubbele bodems en subtiele verwijzingen die met een knipoog in het verhaal zijn verstopt.
Het verhaal
Er was eens een prinses met een magische toverspiegel. Elke dag gebruikte de prinses deze spiegel om in de toekomst te kijken, totdat op een dag de spiegel plots verdwijnt. Een behoorlijk slechte timing, want de 18e verjaardag van de prinses komt eraan en die dag moet ze een prins uitkiezen om het koninkrijk naar een mooie toekomst te leiden. Hoe weet ze nu welke keuze ze moet maken? Ze besluit het paleis te verlaten en op zoek te gaan naar een tovenaar met een glazen bol, in de hoop dat hij haar de toekomst kan laten zien, zodat ze zeker de juiste prins uitkiest. Onderweg beleeft ze de spannendste avonturen en maakt ze nieuwe vrienden, waaronder het West-Vlaamse konijnenduo Whoppie en Floppie. Zal ze de tovenaar kunnen vinden? Hoe ziet haar toekomst eruit? En die van het koninkrijk? Hadden we nu maar een glazen bol… of een toverspiegel, misschien?
Het verhaal zit boordevol humor, er zitten best wel wat spannende stukken in, maar deze zijn perfect gedoseerd, zodat de kinderen er niet bang van worden, juist het tegenovergestelde. De kinderen doorgronden deze stukken juist beter dan de volwassenen. De kinderen in de zaal, maar ook wel de meegekomen vaders en moeders, oma’s en opa’s, genieten openlijk van de capriolen op het podium. Tachtig minuten stilzitten kan geen enkel kind, daarom mag je op sommige momenten meedansen en – zingen. Ieder kind kwam gegarandeerd vrolijk buiten. Maar toen was de pret nog niet afgelopen, de kindjes konden nog glunderend op de foto tijdens een “meet & greet” met de sprookjesfiguren. De acteurs hadden duidelijk veel plezier in wat ze speelden, ze straalden en wisten de kinderen feilloos mee te nemen in het verhaal. Er zaten enkele grappen in die eigenlijk meer bedoeld waren voor de meegekomen ouders, wat deze voorstelling ook weer geschikt maakt voor de ouders.
Rosanne
Pits
als Prinses Rosanna,
Yanni
Bourguignon
(aka ‘Cédric’ voor de ‘Familie’-kijkers) als druivenplukker
Flynn,
Gene
Thomas
als de Tovenaar,
Charline
Catrysse
en Michaël
Zanders
als het konijnenduo Whoppie en Floppie.
Producent: Geert Allaert
Script, liedteksten & regie: Brigitte Derks
Muziek: Paul Vermeulen en Chris Van Tongelen
