De ontspoking; zie hij ze wel of ziet hij ze niet?

De ontspoking; zie hij ze wel of ziet hij ze niet?

Recensie: Mieke van der Raay

Zaterdagavond om zeven uur in het Chassé Theater in Breda zag ik spoken, of toch niet. Een voorstelling van De Stilte. De Stilte danst! Voor en met kinderen. Voorstellingen op school, in kleine en grote zalen van theaters. Voor dreumesen, peuters, kleuters, kinderen, adolescenten, ouders, grootouders.

Vanuit Breda vliegen ze uit over de hele wereld. Met om en nabij 1.750 activiteiten per jaar richten ze zich speciaal op het ontwikkelen en uitvoeren van producties voor kinderen. Dankzij de gelaagdheid zijn de voorstellingen geschikt voor alle leeftijden.

Een beetje rare merkwaardige man wordt bij thuiskomst onaangenaam verrast, als zijn huis vol met spoken zit. Uiteraard ziet hij ze niet, maar hij merkt wel dat er wat raars is als ineens zijn hoed gaat vliegen, deuren gaan klapperen en een bank die ineens van zijn plaats is. Hij gaat op onderzoek uit, maar er blijven rare dingen gebeuren, hoe hard hij ook zoekt, hij kan ze niet vinden.

In de ontspoking zien we vier dansers, drie zangeressen en een multi-instrumentalist op het podium. Er wordt geen woord gesproken, alles draait om de dans en de muziek. De hele voorstelling draait om de verbeelding. Ieder kind zal dan ook een ander beeld hebben van wat hij ziet. Dat merkte je ook in de zaal, de kinderen zaten gebiologeerd te kijken, de ene hard lachend, de ander muisstil en een enkel kind toch wel bang. Voor volwassenen is dit duidelijk anders, voor mij was de uitermate hoge kwaliteit van de dans en complexe choreografie toch wel het hoogtepunt van de voorstelling. De zang was niet echt zang, maar het waren meer complexe geluiden, die de voorstelling een extra dimensie gaven, die het plaatje compleet maakte. Dat is de kracht van deze voorstelling, alles is anders te interpreteren. Het donkere begin duurde net iets te lang. En er zitten, zoals je vaker ziet bij voorstellingen voor kleine kinderen, veel herhalingen in. Maar toch kon je niet anders dan blijven kijken naar de vier fantastisch goede dansers, die de complexe choreografie, gemaakt door Jack Timmermans, tot zijn recht te laten komen. Jack vertelde na afloop dat hij trots is op de dansers, daar hij, zelfs nog op het laatste moment, de choreografie veranderd had, omdat hij nou eenmaal een perfectionist is. Het decor en de belichting maakte het geheel compleet. De muziek was opzwepend, soms iets te schel, maar paste gewoon perfect in het geheel.

De voorstelling is een muzikale samenwerking van dansgezelschap de Stilte, Buma Boy Edgar-prijswinnaar Martin Fondse.

Credits

choreografie Jack Timmermans
i.s.m. dansers Wiktoria Czakon, Viviana Fabiano, Gleen Orlando Mardenborough, Gianmarco Stefanelli

muziek Martin Fondse
zang Marit van der Lei, Sanne Rambags, Anna Serierse
kostuums Czakon
lichtontwerp Pink Steenvoorden – Einstein Design
concept toneelbeeld Jack Timmermans

FOTO: Copyright © 2020 de Stilt
Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.