Recensie en foto’s: Mieke van der Raay
In de schouwburg van Den Haag was maandag 23 oktober de première van De Ongeplukte Zusters van Almere County, een muzikale komedie van Bos Theaterproducties.
In De Ongeplukte Zusters keren we twee eeuwen terug in de tijd en volgen we drie zussen en hun moeder in hun zoektocht naar liefde. De oudste en verstandigste zus laat zich leiden door sense, de romantische middelste verlangt naar een leven vol sensibiliteit en de jongste smacht naar vurige begeerte. Maar strookt dit wel met de tijd van nu? Kan er nog wel ouderwets gehunkerd, veroverd en versierd worden? Staan we in onze zoektocht naar een partner nog wel in contact met onze hartstocht of stellen we te hoge eisen? Hoe maak je elkaar, anno 2023, het hof? Wachten de zussen als muurbloempjes af tot ze geplukt worden door Mister Darcy of nemen ze het heft in eigen handen tijdens dé balavond van de eeuw? Dompel je onder in een avond vol wapperende jurken, opzichtige pruiken, opsmuk, tierelantijnen, kokette dansjes en oprechte gevoelens.
De verhalen van Jane Austin zijn de inspiratiebron voor het script, geschreven door Ilse Waringa. Jane Austin was haar tijd vooruit, haar romantische verhalen worden heden ten dage nog steeds graag gelezen. De onderwerpen zijn nu nog steeds actueel.
Anderhalf uur lang komt het ene na het andere komische verhaal voorbij. Met dubbelzinnige teksten, of het nu over #meeto gaat of taboes, misvattingen in de politiek, Polyamoreus Iteit en veel meer actuele onderwerpen, elke grap is raak, soms wel op het randje. Maar je kunt niet anders dan anderhalf uur lang je afvragen of het nog gekker kan en ja, dat kan in deze voorstelling. Het is best een complex verhaal, je moet goed je aandacht erbij houden om te weten wie nu wie nu speelt. Ik heb ongelooflijk veel respect voor de acteurs, die ontzettend grote lappen tekst hebben. Het zijn beeldende zinnen. Met woorden van nu erin verwerkt zoals fuckboy, dickpic en toxic. Soms lijkt het of ze de voorstelling stoppen om met elkaar in discussie te gaan, of wat ze spelen wel kan in deze tijd. Gaan sommige scènes niet te ver, moet er niet eerst om consent gevraagd worden als je elkaar wil knuffelen, betasten of zoenen? Ook al is het een theatervoorstelling.
Er is veel aandacht aan het decor en de kleding besteed, dit alles maakte de voorstelling compleet.
Behalve Plien van Bennekom, spelen Rop Verheijen, Wart Kamps, Bart Rijnink en Ilse Warringa, diverse rollen, Wart speelt de meeste rollen, waaronder de jongste dochter, hij speelt dit heel sexy, net iets over de top, maar hij is heel hilarisch. Bart Rijnink speelt niet alleen twee rollen, maar is ook verantwoordelijk voor de muziek en liedjes in de voorstelling. Hij heeft qua muziek de visie van Ilse in muziek omgezet. Bart speelt twee uiteenlopende rollen, de ene keer is hij het sulletje en de volgende keer is hij de Romeo van het stuk. Hij mag dan ook met beide dames zoenen. Rop is zowel als moeder, of als kuisheid heer, dolkomisch. Ilse is niet alleen verantwoordelijk voor het script, maar ze speelt ook mee. We zien haar in twee rollen, die van middelste, vrijpostige dochter en die van tourmanager. Ze speelt de twee verschillende rollen met verve, ze heeft zich duidelijk goed ingeleefd. Ik vraag me af of er een rol is die zij niet kan spelen. En dan nog Plien, wat een emotie, ze huilde echt. Je voelde gewoon haar verdriet.
De Ongeplukte Zusters van Almere County is oergeestig, ze spelen absurd goed, de zang is op sommige momenten ontroerend, dan weer grappig. Kortom, eigenlijk moet je dit gewoon gaan bekijken.