Dansen met The Bodyguard 2.0. i ♥ theater.nl

Recensie: Mieke van der Raay
Foto’s: Robin Swiers

In het Beatrixtheater in Utrecht was afgelopen zondag 16 april de feestelijke première van The Bodyguard van Stage Entertainment.

Het verhaal is bij iedereen wel bekend, van de film en het welbekende nummer I Will Always Love You van Whitney Houston.

Maar nog even een reminder: The Bodyguard vertelt het verhaal van superster Rachel Marron (Nyassa Alberta) die bedreigd wordt door een stalker (Marlon Henry). Frank Farmer (Tarikh Janssen), voormalig CIA-agent, wordt ingehuurd om Rachel te beveiligen, maar daar moet zij aanvankelijk weinig van weten. En ze is niet blij met de continue aanwezigheid van Frank. Ondanks de woede en het liefdesverdriet van de zangeres doet Frank er alles aan haar en haar zoon te beschermen. Wanneer de stalker Rachels zus Nicki (Nurlaila Karim) vermoordt omdat hij hen verwisselt, doet hij nog één laatste poging voor een aanslag op Rachel. Lukt het Frank om het leven van de vrouw van wie hij is gaan houden te redden?

Wat meteen opvalt als je de cast lijst ziet is dat de, op enkele na, gehele cast hetzelfde is als die van Tina De Musical. De musical was al eens eerder te zien in Nederland van 2015 tot 2017 met toen als leading lady April Darby en Romy Montero.

Deze versie is nog iets moderner gemaakt, met nog meer LED-schermen, vuurwerk, mails, IP-adressen, hashtags, Instagram, Facebook en Twitter. Voordeel van de grote LED-schermen is dat ze geen drukke decorwissels hebben. Zo waan je je in enkele seconden is een totaal andere kamer, of sta je ineens in een grote concertzaal. Het licht en de speciale effecten zorgen voor een visueel spektakel, de choreografie van het ensemble is spetterend.

Het verhaal is flinterdun, de voorstelling moet het hebben van de zang en het spel van de acteurs. Voor Nyassa de moeilijke taak om de fantastisch mooie, maar zeker ook complexe nummers te moeten zingen. Helaas sloeg ze hier en daar de plank flink mis. Of dit kwam door de zenuwen of dat ze verkouden is, of dat de nummers toch net iets te hoog gegrepen waren, ik durf het niet te zeggen. Ondanks dat dit een beetje afdeed aan de kwaliteit van de voorstelling, maakte ze wel veel goed met haar spel en haar brede lach. Haar chemie met Tarikh was ook niet echt voelbaar. Tairikh was onverschrokken, was stoer en komisch tegelijkertijd. Qua zang was Nurlaila toch de beste van de avond. Ze haalde feilloos alle noten en is echt een genot om naar te kijken en te luisteren. Nurlaila speelt heel echt en tegelijkertijd heel relaxed. Maar de ster van de avond was toch wel Ki-Yeann Wijnaldum, die Fletcher speelt, de dochter van Rachel. Amper 12 jaar oud, maar wist alle aandacht naar zich toe te trekken. Of ze nu acteerde, danste, of zong, ze deed het met een groot souplesse en gemak waar menigeen jaloers op zou zijn. Ik heb een vermoeden dat we haar naam in de toekomst veel zullen gaan tegenkomen.

Voor meer informatie: https://www.stage-entertainment.nl