Column Bas Bovelander

Column Bas Bovelander

 

Wat ontzettend leuk om een column te schrijven.
Maar wat moet ik schrijven?
Laat ik maar eens beginnen bij het begin.Op 5 april 1986 werd ik geboren in Voorburg, de exacte tijd weet ik niet, maar als ik het aan mijn moeder vraag helpt ze mij er aan herinneren, dat ik dat zo ongeveer elk jaar vraag.
Ik durf het daarom ook niet meer te vragen. Volgens mij was het ergens in de ochtend.
In Zoetermeer groeide ik op en heb daar op een aantal musical verenigingen gezeten.
Als eerst zat ik op de vereniging Joint Venture.
Ik weet het moment dat ik auditie moest doen nog erg goed.
Mijn jongere broer Job, zat al bij de vereniging en ze zochten voor de voorstelling een oudere man:
Koning Triton. Ze speelde namelijk de voorstelling: De zeemeermin.
Ik was een jaar of 10 en ze kwamen dus bij ons thuis de auditie afnemen.
Ik had nog nooit auditie gedaan en Ik was natuurlijk veel te jong voor de rol, maar ze hadden wel een ander rolletje voor me weg gelegd als marktkoopman 3.
Mijn jongere broer speelde trouwens een zeepaardje in deze voorstelling.
Hier werd ik voor het eerst in aanraking gebracht met theater.
Ik herinner me de dikke lagen schmink die op mijn gezicht werden aangebracht nog goed.
Het was niet heel erg hygiënisch, want iedereen werd met het zelfde sponsje ingesmeerd en
volgens mij waren er zo’n 30 kinderen, dus je kan je wel voorstellen hoe het er daar aan toe ging.
En natuurlijk het bekende lijntje onder je ogen, waarvan veel mensen moesten huilen, of omdat er een moeder per ongeluk in iemands oog zat te prikken of omdat de persoon niet tegen het gekriebel onder zijn oog kon. Maar ik niet, ik was stoer en hoefde nooit te huilen als ze een lijntje onder mijn oog zette.
Best een grappige gedachte, dat ik daar vroeger zo stoer over dacht.
Achter de schermen ging het er tijdens de voorstelling vrij hysterisch aan toe.
Moeders die achter de kinderen aanholden om de kinderen op tijd op het toneel te schoppen. En zo ook bij mij.
Op een bepaald moment werd ik tijdens de voorstelling het toneel letterlijk en figuurlijk op geschopt.
Ik had één zin, die zin was: “Hier zijn uw appels.” Ik bleef die ene zin in mijn hoofd herhalen, ik was als de dood dat ik het zou vergeten. Prins Erik zou voorbij lopen en ik moest appels uit een kistje halen, in een zakje doen en aan hem overhandigen.
Prins Erik loopt voorbij, ik kijk naar mijn kistje en tot mijn grote verbazing liggen er geen appels in het kistje maar tomaten. Als een razende handelde ik en dacht: Als ik die tomaten snel in een zakje doe, ziet niemand dat het tomaten zijn. Dus ik stop de tomaten in een zakje en zeg: Hier zijn uw appels.
Er weergalmde een enorme lach uit de zaal.
Iedereen had dus gezien dat het tomaten waren.
Dit was mijn eerste ervaring met theater.
De volgende voorstelling lagen er overigens wel appels in het kistje, dit vond ik zelf persoonlijk erg jammer.
Na deze voorstelling, stapte de twee regisseurs op en melde mijn vader & moeder zich aan om te helpen tijdens voorstellingen van de musicalvereniging.
Mijn Vader werd regisseur en mijn moeder vertaalde teksten en hielp mee achter de schermen.
Overigens noemde ik mijn ouders nooit vader & moeder maar altijd bij de voornaam: Hans en Ing.
Dus Hans en Ing waren ineens de leiding van de musicalvereniging waar ik op zat.
De volgende productie lag al klaar: Sprookjes hutspot was de naam en voor mij was een klein rolletje weggelegd als Hans van Hans en Grietje. Ik kan me er niet veel meer van herinneren, behalve dat ik in de legging van mijn moeder stond te dansen op muziek van Michael Jackson en een zwart shirt met opdruk binnenstebuiten aan moest, zodat het een egaal zwart shirt was.
Na deze productie speelde we nog één productie: Zand in de slaapzak! Ook onder de regie van mijn vader.
Deze productie was met een live band. En dat vond ik erg stoer. Na deze voorstellingstopte de musicalvereniging en sloot ik me aan bij Warm Water jeugdtheater.
Hier was de eerste productie waar ik in speelde In to the the woods, ik mocht de rol van de Prins spelen.
Tijdens deze productie deed mijn jongere broer ergens auditie voor. Het ging een beetje langs mij heen, omdat ik waarschijnlijk in mijn pubertijd zat, ik ving ergens de woorden Circus op.
Ik ging er dus vanuit dat mijn jongere broer auditie ging doen bij het circus op aanraden van mijn Opa die een artikel in de krant had gelezen.
Mijn broer werd aangenomen voor dus iets met het Circus.
Een paar maanden later: Mijn vader en ik zaten in de auto op weg naar Job, ophalen van zijn repetitie. We reden langs het malieveld in Den Haag, waar tot mijn grote schrik geen Circus te bekennen was.
Ik vroeg aan mijn vader: “waar het Circus was.” Ik zei: “Job gaat toch optreden in het Circus?” Mijn vader schoot in de lach en vertelde mij, dat hij in het Circustheater ging spelen. Nieuwsgierig zat ik in de auto, uitkijkend naar het Circustheater.
We kwamen de hoek omrijden en reden tegen een prachtig gebouw op.
Op de gevel stond toen VSB Circustheater. Zonder de voorstelling gezien te hebben, maar het gebouw welke een grote indruk op mij maakte. Riep ik: “Ja, maar hier wil ik ook spelen!”
Een paar weken later deed ik ook auditie en werd ik voor dezelfde voorstelling als mijn jongere broer aangenomen.
We hebben nog vier voorstellingen samen gespeeld in de Productie Elisabeth van Joop van den Ende Theaterproducties.
Na deze productie kreeg ik de baard in de keel en begon mijn pubertijd echt.
Ik stopte met de musicalvereniging waar ik toen op zat.
Op dit moment zat ik in de eerste van middelbare school, waar ik in de schoolmusical speelde en een nummer playbackte omdat ik de baard in de keel had.

Toen mijn stem zich een beetje had gesetteld en ik weer een beetje durfde te zingen, sloot ik me aan bij het NME. (Nederlands musical Ensemble) Daar ging ik eerst met de productie mee als zendertechnicus tijdens de voorstelling Merlijn in het Muiderslot in Muiden. Achter de schermen was ik vaak aan het zingen, waardoor iedereen mij stimuleerde me ook bij de producties aan te sluiten van het NME.
En zo geschiede: het jaar daarop stond ik weer samen met mijn broer op de planken tijdens de voorstelling: Anna en de zeven zwavelstokjes, als de twee kleermakers van de keizer, deze voorstelling was ook in het Muiderslot.
Bij het NME was ik bij andere producties ook nog actief achter de schermen als zender technicus. Ik besloot, een opleiding te volgen als theatertechnicus,
Het eerste jaar had ik succesvol afgerond aan het grafisch lyceum in Rotterdam.
Maar het spelen op het toneel borrelde ook nog steeds, vooral omdat ik tijdens de opleiding optrad tijdens Musicals in Ahoy en de Musicals Awards. O.a. mocht ik daar als achtergrond zanger van Vanessa Williams zingen, wat natuurlijk erg stoer was. Het feit dat ik als achtergrond zanger was weg gemoffeld naast de catering afdeling op de tweede verdieping en we daar met een heel koor in een muf hok achter de schermen stonden laat ik meestal weg omdat dat minder leuk klinkt, als je domweg zegt, ik was achtergrond zanger van Vanessa Williams.
Ik deed dat jaar auditie voor een productie van Van Hoorne Events, die die zomer in Duinrell een productie gingen doen.
Na deze voorstelling, werd ik gevraagd om het volgende seizoen voor hun te komen werken in hun nieuwe productie van Prins & Ploes. Ik werd aangenomen voor de voorstelling en speelde die zomer in Duinrell in de voorstelling Prins & Ploes.
Zo stopte ik met de opleiding theatertechniek en speelde ik ineens in een Familie voorstelling, die het hele land doorreisde.
Onder tussen was ik 20 jaar en wilde ik aan het eind van de productie me verder verdiepen in Musicaltheater.
Zo deed ik auditie voor de Frank Sanders ‘Akademie en werd ik aangenomen om de driejarige opleiding te volgen. Aan het eind van deze drie jaar besloot ik nog een postacademisch jaar te volgen op de Academie en speelde ik daarnaast in de voorstelling: De sprookjesboom.
Aan het eind van het jaar werd ik gevraagd om in te vallen voor één van de hoofdrollen in een productie van Van Hoorne Events. Nadat ik de studie aan de Frank Sanders Academie volledig had afgerond, werd ik meteen gevraagd voor de nieuwe productie van Van Hoorne Events en daar ging ook in spelen en daar speelde ik de Sterke Man in de voorstelling Thomas de Stoomlocomotief.
Aan het eind van deze productie kwamen er drie producties mijn kant op, waar uit ik kon kiezen om in te spelen.
Om mijn horizon te verbreden koos ik voor het Toneelstuk gebaseerd op de tv serie “Are You being Served.” Een aantal maanden na de keuze besloot het productiebedrijf te stoppen met produceren en deze voorstelling niet door te laten gaan.
Mijn wereld stortte in en ik wist niet wat ik zou moeten doen.
De andere rollen in de andere producties waren al vergeven en ik stond ineens met lege handen.
Gelukkig besloot Hans Cornelissen van De Graaf en Cornelissen Producties deze voorstelling over te nemen en hem toch te produceren.
Gelukkig had ik toch een baan in het theater vak.
Na deze productie besloot ik geen auditie meer te doen voor voorstellingen en een andere richting op te gaan.
Op de Postjesweg 1 in Amsterdam stond een ruimte leeg, waar ik een aantal jaar daarvoor op school had gezeten.
De theaterzaal. Na lang zeuren mocht ik de ruimte betrekken op een antikraak achtige manier.
Ik vroeg Christian Seykens om samen een theater op te zetten op de Postjesweg.
En zo ontstond de naam: Theaterstudio Amsterdam.
Nu anderhalf jaar later, is Christian vertrokken en zijn we bezig het bedrijf te herstructureren.
Naast het faciliteren van repetitie ruimtes, programmeren van speciale theatervoorstellingen, organiseren we een open podium voor muziek theater en gaan we vanaf deze zomer ook een eigen productie op de planken brengen. Hoe deze voorstelling er uitgaat zien kan ik helaas nog niet verklappen, wel kan ik zeggen dat het erg vernieuwend is en we hard met het script bezig zijn om deze voorstelling vorm te gaan geven.
Hier sta ik nu en ik kijk erg uit naar de toekomst en ben benieuwd welk stukje er over tien jaar onder deze column geplakt kan worden.
Mijn levens motto is: Het leven is net theater en theater is mijn leven.

 

Vrolijke groet

Bas Bovelander

Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.