Recensie en foto: Mieke van der Raay
Op woensdag 22 november was in de schouwburg in Amstelveen de première van De Kringloper van Chris Verlaan.
Chris heeft autisme, daar gaat hij in zijn voorstelling De Kringloper verder op in. Zelf vindt hij het woord autisme een naar woord. Het is zo’n label dat je krijgt opgeplakt. Noem mij maar transsociaal, zegt hij vol overtuiging. Anderhalf uur praat en zingt hij, soms lijkt en kijkt hij ongemakkelijk. Wat echt niet nodig is, hij weet zich goed te verwoorden en hij weet je zeker te raken. Het leven met autisme valt voor Chris Verlaan niet mee, maar hij heeft een plek gevonden waar hij echt tot rust kan komen: de kringloopwinkel. Chris leeft in een wereld vol prikkels en is sociaal best wel ongemakkelijk. Hij kan zeker niet tegen drukte en stress, daarom vind ik het super knap dat hij deze voorstelling heeft gemaakt.
Hij vertelt over alles in zijn leven wat moeilijk voor hem is, zoals schreeuwende scholieren in de supermarkt. Gestommel bij de bovenbuurvrouw en een boosaardige asielkat in huis. Maar vooral heeft hij een grote angst voor borsten en de vrouwen die daar bij horen. Als hij na afloop in de foyer door vrouwen wordt aangesproken en zij raken hem aan, breekt hem het angstzweet uit. Hij kan pas tot rust komen in de kringloopwinkel, alleen zijn daar de laatste tijd ook veel te veel vrouwen te vinden. Hij moet er ook niet aan denken om te daten, hij kijkt wel alle afleveringen van First Dates en lang leve de liefde, maar gaat toch liever op solo-date. Kleding kopen is ook best wel lastig, door of te luide muziek, maar ook door de vrouwelijke verkoopsters. Het liefst kijkt hij naar de paspoppen, die zeggen gelukkig niets tegen hem.
Hij is expert in pesten, nou ja, in gepest worden, hij geeft tips hoe je dit moet oplossen, alleen deze oplossingen werken niet echt. Dit verhaal kwam zo enorm bij mij binnen, dat ik een traantje moest wegvegen. Hij heeft zeker gevoel voor humor met diverse woordspelingen en dubbelzinnige grappen.
De moraal van de voorstelling is dat autisme niet zielig is, dat er meer begrip moet zijn voor mensen die anders zijn. De verhouding tussen de serieuze verhalen en zijn grappen is precies goed. Je gaat naar buiten met het gevoel dat je wat geleerd hebt, maar op een humoristische manier.
Oh ja, de vraag van de avond was: waarom er op de LHBGTQ vlag, geen stip of streep staat voor mensen met autisme.
Artiest/ Productie: Chris Verlaan
Tekst en Spel: Chris Verlaan
Regie: Rick Dros
Lichtontwerp: Theo Nap en Rick Dros
Techniek: Theo Nap, Wooden Cup
Decor: Rick Dros, Theo Nap en Chris Verlaan
Muziek: Valeriaan, Fluisterlied en Kringlooplied
Tekst: Chris Verlaan
Muziekarrangement: Rick Dros, Theo Nap, Chris Verlaan
Voor meer informatie: Website:https://www.chrisverlaan.nl/
