Recensie: Mieke van der Raay
Foto: Jaap Reedijk
Theater Walhalla in Rotterdam is op woensdagavond 2 juni “the place to be.”
Andries Tunru (finalist De Slimste Mens en winnaar van o.a de Persoonlijkheidsprijs van Cameretten) en Stefan Hendrikx (o.a. bekend van de televisieprogramma’s Alpacas en Hufterproef) spelen de première van Canvas. Een unieke voorstelling, die elke avond anders is. Het is improvisatietheater waarvan je je van minuut één afvraagt hoe ze het doen en waarvoor je alleen maar respect kunt hebben.
Bij binnenkomst staan de twee mannen iedereen vrolijk en joviaal welkom te heten. Multi-instrumentalist Joep Hullegie heeft niet veel meer nodig dan een keyboard en een laptop waaruit hij allerlei geluidseffecten en sfeermuziek kan toveren. Het publiek krijgt een tekenblok en krijtjes en vier verschillende opdrachten om iets te tekenen. Uit deze tekeningen kiezen ze er vier uit. De ene soms nog gekker dan de ander. Na enkele vragen gesteld te hebben aan de makers van de tekeningen, beginnen ze aan het uitbeelden van de tekeningen. Hun fantasie is oneindig. De twee mannen voelen elkaar zonder blikken of blozen feilloos aan. Maken elkaars zinnen af, alsof ze in elkaar hoofd kunnen kijken. Ze weten uit een verhaal over het verkeerd gebruiken van een voorbehoedsmiddel, een gepassioneerde liefdesscène te wringen. De techniekleraar die zichzelf had opgesloten op een schoolplein, wordt een dramatisch verhaal over liefde en afscheid nemen. Het verhaal van de vrouw met de amethist in haar woonkamer is niet echt een makkelijk onderwerp, toch weten ze hier ook een komische scene uit te halen. Het laatste verhaal vond ik persoonlijk het grappigst. Dit verhaal ging over een man die in een gevecht terecht was gekomen en daarna met bebloed en opgezwollen gezicht door de Mac-drive is gegaan. Hun blikken spreken boekdelen, ze weten te spelen met taal. Alles wordt nog eens aangescherpt met bijbehorende geluidseffecten. Joep, maar ook de man achter de techniek, moeten ter plekke improviseren. De vier verhalen lopen in elkaar over, toch weet je gelijk in welk verhaal je zit.
De energie spat van de mannen af, ze hebben duidelijk plezier in wat ze doen. Ze zijn nooit grof of platvloers maar te allen tijde respectvol. Af en toe kunnen ze zelf niet hun lach inhouden. Ze zijn aan elkaar gewaagd, ontzettend goede acteurs die ook nog goed kunnen zingen. Andries laat zelfs voor de voorstelling zien dat hij ook nog goed kan dansen.
Vanaf het eerste moment zie je twee sympathieke jongens staan die er zin in hebben. Ze genieten van het moment en weten hun plezier over te brengen op hun publiek. Ze zijn beide de meester in improvisatie en voelen elkaar maar ook het publiek feilloos aan. Ze weten wat wel werkt en wat niet. Ik kan alleen maar zeggen dat ik echt pijnlijke kaken van het lachen had.
Spel: Andries Tunru en Stefan Hendrikx
Muzikale begeleiding: Joep Hullegie
Lichtontwerp en techniek: Mike Lathouwers
Tourneeplanning: Bos Theaterproducties
http://www.wijzijnbeperkthoudbaar.nl
