Recensie en foto: Mieke van der Raay
In de uitverkochte kleine zaal van de Rijswijkse Schouwburg mocht ik ‘Boompje Beestje’ zien van Boban Benjamin Braspenning.
Braspenning is een kersvers cabarettalent. Hij bestormt momenteel de theaters met een muzikale cabaretshow over woningnood. Deze schreef hij (geheel in stijl) vanuit zijn studentenkamer, waar hij noodgedwongen is blijven hangen. Daarom duikt hij – namens de pechgeneratie – in de wereld van de woningmarkt. Dat doet hij met piano, gitaar en een geestige gedachtegang. Hier stuit hij op woonkloven, sprookjes en financiële ratsen van vermogenden. Opgegroeid aan de periferie van de kak en als afgestudeerd econoom en ethicus, kan hij niet anders dan zich daar dubbelzinnig toe verhouden. Met aanstekelijk enthousiasme en opgewekt cynisme houdt hij het publiek een scherpe spiegel voor. Een spiegel waar hij zelf maar moeilijk in kan kijken.
Zijn naam is Boban Benjamin Braspenning. Het lijkt een artiestennaam, maar het is écht zijn naam. Met zo’n naam kan je het bankwezen in, of artiest worden. Een Braspenning is een historische munt vanuit de 14e eeuw, Benjamin (Franklin) staat op een bankbiljet in Amerika en als je Rabobank ontleedt, zie je vanzelf Boban erin.
Hij heeft op de universiteit economie en ethiek gestudeerd. Hij deed zelfs stage bij Follow the Money!, om daarna toch maar cabaretier te worden. Hij moet toch iéts doen om zijn studieschuld van bijna 30.000 af te kunnen lossen.
In 2021 won hij de jury- en publieksprijs van het Groninger Studenten Cabaret Festival, waarmee het laatste sprankje hoop voorgoed vervloog. Opeens zat hij bij de Slimste Mens, stond hij op Paaspop en zwierf hij als uit de kast gekomen kunstenaar langs de theaters met Boompje, Beestje. Hij speelt overal waar je geen huis kunt vinden. Precies! Door héél het land!
Op het eerste gezicht staat hij wat slungelig te kijken, maar dat is uiterlijke schijn. Hij weet waar hij het over heeft. Met zijn 29 jaar weet hij te spelen met taal, is heel beeldend en zeker ook muzikaal. Hij verzekert het publiek dat er een pechgeneratie is en dat hij daar zeker bij hoort. Er is woningnood. De huren zijn te hoog en een hypotheek kan hij al helemaal vergeten.
Mede door zijn studie en het feit dat zijn vader door de bankencrisis van 2008 op straat kwam te staan, denkt hij in oplossingen. Ondanks dat Boban twee masters heeft, willen de banken hem niet aannemen. Dus was zijn idee om dan maar in Coronatijd cabaretier te worden.
Hij is fysiek erg aanwezig en weet je precies uit te leggen hoe alles in elkaar zit. Ik ben niet zo thuis in de materie die hij aanhaalt, maar ben zeker veel wijzer geworden. Hij vertelt zo gemakkelijk, met de daarbij behorende maniertjes en gezichtsuitdrukking. Je hangt gewoon aan zijn lippen. De woordspellingen en dubbelzinnige grappen vliegen je om de oren. Soms op het groffe af. Hij wijst wel van tevoren in het publiek een vertrouwenspersoon aan. Deze moet er van hem op toezien dat het niet te grof is. Maar uiteraard met een grote knipoog. Hij zingt heel relaxed, zichzelf begeleidend op piano of gitaar. De korte reclame sketches zijn simpelweg geniaal. Hij betrekt het publiek geregeld bij de voorstelling. Hierdoor moet hij ad rem en gevat reageren, wat hij zeker met verve doet. Hij heeft een geheel eigen stijl, die perfect bij hem past. Je steekt zeker van deze voorstelling wat op. Maar bovenal staat er een veelzijdig talent, met een leuke uitstraling, die weet waarover hij het heeft. Zeker iemand die je in de toekomst in de gaten moet houden.
