BLOG: Julia Herfst

BLOG: Julia Herfst

Het is alweer vijf maanden geleden dat ik ben bevallen, en alweer vijf maanden geleden dat ik midden in m’n kraamperiode zat. Een periode waar rust, verzorging en zelfreflectie elkaar afwisselden.

De dagen mochten geen naam meer hebben en ze vlogen letterlijk voorbij. Toen de crisis uitbrak, ik noem even niet meer het woord want dat hebben we nou wel genoeg gezien, gelezen, en gehoord, vond ik het aan het begin eigenlijk wel lekker. Het was een soort verlengde van m’n verlof alleen kon ik nu veel meer die rust vinden die ik in de kraamperiode moeilijk kon aanvaarden. Tijdens de kraamperiode wilde ik namelijk zo snel mogelijk weer mezelf zijn, naar buiten, uit gaan, wijn drinken, werken en een taille hebben. Maar ik had me zo verkeken op de keizersnede en moest daar ontzettend van bijkomen dat ik al koorts kreeg van iets simpels als een wasje vouwen. Wat me ook wel op plaats rust zette maar in m’n hoofd was ik al weer bezig met van alles, ik liet vrij vroeg castingfoto’s maken terwijl ik nog helemaal niet op gewicht was (ben………..), wilde twee weken na de bevalling al oud en nieuw vieren, wat uitmondde in dat ik na één glas wijn heel erg misselijk achterin de auto op een stretcher terug naar huis werd gereden (borstvoeding en wijn gaan sowieso niet erg goed samen) en ik moest en zou van alles van mezelf. Het is zo grappig dat iedereen tegen je zegt doe nou maar rustig aan en dat je dat nu pas begrijpt en spijt hebt dat je niet altijd hebt geluisterd.

Deze periode bestaat ook uit rust, verzorging (die baby moet nog steeds verschoond) en zelfreflectie. Wat vind ik nou echt belangrijk, wat ga ik straks doen als m’n voorstellingen niet doorgaan, moet je nou wachten of actie ondernemen, en heeft dat dat wel zin. M’n vader zei ook laatst tegen me dat hij eigenlijk nu wel moet genieten en het als een soort vakantie zien, want straks ben je weer keihard aan het werk en heb je het gevoel dat je niet genoeg met deze vrije tijd hebt gedaan. Maar het voelt natuurlijk niet als een vakantie als er de hele tijd in je hoofd spookt wanneer je überhaupt weer kán gaan werken, die onzekerheid speelt iedereen parten denk ik.

Eigenlijk is deze periode voor Nederland (en voor de wereld) ook een soort kraamperiode, misschien wel een periode waarin je daarna weer opnieuw begint. Ik wil de dingen graag altijd positief benaderen, al wordt dat je soms wel heel moeilijk gemaakt… Vooral als je kijkt hoe mensen reageren op ons vak als we daar voor opkomen, dat we boven modaal zouden verdienen bijvoorbeeld, of dat we niet moeten zeuren en écht werk moeten doen, het zijn natuurlijk opmerkingen die we al heel vaak langs hebben zien komen maar dat er een groot deel van Nederland nog steeds zo denkt baart me wel zorgen. Mijn hele familie zit in theater/cultuur, doen wij dan allemaal geen écht werk? Dat lijkt me nogal een statement, want als er iemand hard werkt en altijd meer uren steken in hun vak dan men krijgt uitbetaald dan zijn het wel de mensen in de cultuursector. Bovendien is acteren één van de oudste beroepen ter wereld, dus waarom het nu dan niet meer belangrijk of nodig zou zijn dan spreek je vele voorouders tegen. Maar goed dat blijft een discussie waar ik nu verder niet op in ga, maar die me af en toe in mijn positiviteit kan laten wankelen. Ik wil gewoon niet in een wereld leven waarin alleen maar het journaal op televisie te zien is, er alleen wordt gepraat op de radio, en de gesprekken voornamelijk over politiek gaan, dat lijkt me nou niet een heel opwindend bestaan. Ieder z’n ding natuurlijk.

Ik hoop natuurlijk heel erg dat m’n voorstellingen doorgaan, want ik heb me er verschrikkelijk op verheugd, maar als het niet zo mag zijn dan vinden we heus wel een manier om theater toch naar de mensen te brengen. Tot die tijd er is, blijf ik nadenken over dingen die ik wél kan doen, luiers verschonen en positief blijven.

Share

3 thoughts on “BLOG: Julia Herfst

  1. Oh Julia, dit is op meerdere vlakken zó herkenbaar! Ook ik heb keizersneden ondergaan en ook ik dacht destijds dat ik zo snel mogelijk weer gewoon Joke wilde zijn en naast het moederschap alles moest kunnen doen. Wat heb ik daar een klap van gehad toen. Dat heeft mij wel 5 jaar gekost om die te boven te komen. Ik heb geleerd dat het allemaal te maken heeft met de verwachtingen die we op voorhand al hebben. Het willen controleren van ons leven en dagbesteding. Nou, als er íets is, dat de controle overboord gooit, is het wel een baby😄 Ik had wel spijt achteraf, dat ik niet meer genoot van de zo snel voorbij vliegende momenten met een kind. Het is wat het is.
    Al met al is de huidige crisis er één, waar velen van ons noodgedwongen rust moeten pakken en dan is het een verademing voor mij wanneer mensen dat ook benutten om in zichzelf te kijken en te voelen. Waar het anders kan en mag. Zoals jij nu dus doet. Zo fijn! Want de wereld zal niet hetzelfde zijn als eerst. Change is the only constant. Meeveren en in je voordeel gebruiken. Dat is het mooiste.
    Wat de commentaren betreft, die heb je altijd en op Social media zoveel makkelijker om te roeptoeteren, zonder iemand in het gezicht te kijken. Wanneer alle kunst en cultuur weg zou vallen, zullen heel veel mensen pas beseffen hoe dat een belangrijk onderdeel van onze beschaving is. Hoeveel we kunnen zeggen, helpen, verlichten, verblijden en aankaarten middels kunst!
    Ik hoop je gauw weer te zien/horen/lezen lieve Julia en geniet ondertussen van elk moment😘

  2. Hai Julia,

    Je vader werkt als een groot talent voor licht en zelf heb ik het voorrecht om evenemententechnici op te keiden. De onmacht herken ik, ook bij mijn studenten. En ook het feit dat de cultuursector als onbelangrijk wordt ervaren. Dat is onterecht….
    Zag laatst de documentaire over je oma, zij vond het moeilijk om indertijd een balans te vinden tussen werk en moederschap. Misschien is die klote coronatijd en een pas op de plaats dan niet zo’n enorme straf. En kan je nu even weer energie en inspiratie op doen, zodat je straks weer kunt stralen op t podium. Heel veel succes en inspiratie!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.