Blog: Elise Berends

Blog: Elise Berends

Wachten op de zomer

Ik heb een enorm talent om mezelf onmogelijke dingen op de hals te halen. Ik kom constant met de meest idiote plannen, waarvan ik me later altijd afvraag: waarom in Godsnaam? Deze week heb ik mezelf in een repetitiestudio opgesloten met een groep van dertien jonge talenten om in zes dagen (ja, zes,) de volledige Broadway-versie van Spring Awakening in te studeren. Iedereen die dat stuk kent weet dat, dat waanzin is, en toen ik maandagochtend na een doorwaakte nacht vol paniekaanvallen voor de groep stond vroeg ik me echt even af waar ik aan was begonnen. Maar onderschat niet de wilskracht van de jeugd.

Daar stonden ze, hongerig, gretig, en tot de tanden toe gewapend met scripts, bladmuziek en beeldschone stemmen. En we zijn gewoon maar begonnen met scriptlezen. En toen klommen we achter de piano en beukten al die complexe muzikale arrangementen erin. En aan het eind van de dag deden ze de eerste nummers, compleet met choreografie. Toen ik naar huis reed, weliswaar gebroken, wist ik: ik ben hier getuige van iets heel bijzonders.

Spring Awakening, de musical gebaseerd op Wedekinds Voorjaarsontwaken, gaat over jonge mensen. Rebels, vechtlustig, vraagtekens zettend, veerkrachtig, kwetsbaar, maar ontegenzeglijk krachtig. Op het moment dat je precies dàt soort mensen eruit kunt pikken op de auditie, ze in de juiste rollen zet en ze bij elkaar plant in een lokaal als ingrediënten in een soep, ben je er eigenlijk al bijna. Het incasseringsvermogen en opnameniveau van jongeren is verbluffend en de werklust heeft me deze week een paar keer bijna ontroerd. Wat een genot om te werken met zulke intelligente mensen, die stilstaan bij het verhaal wat ze vertellen. Waar oudere mensen soms klagen over ‘de jeugd van tegenwoordig’, weet ik dat er ook exemplaren bestaan waar wij oudjes een voorbeeld aan kunnen nemen.

Nog niet afgestompt, nog klaar om overwicht te accepteren maar met, indien aangemoedigd de meest prachtige ideeën. Zoals wij door de wol geverfde artiesten soms arrogant en blasé kunnen doen en denken dat we alles beter weten en kunnen, dat komt me echt de neus uit. Nee, veel liever omring ik me met dit jonge spul, waarvan een groot deel komend jaar aan een opleiding begint en die ik over een paar jaar mijn collega’s mag noemen.

O, wat hoop ik dat ze daar de tijd zullen krijgen om langzaam te ontwaken, te ontluiken, om smaak te ontwikkelen maar nederig te blijven naar het te spelen en te zingen materiaal toe. Dat ze met voorzichtige stapjes de weg kunnen afleggen door de klassiekers, dat ze lekker mogen afkijken bij de Groten, dat ze lekker mogen jatten, vallen, opstaan, zich nergens te goed voor zullen voelen totdat ze hun eigen kleuren en geuren als artiest zullen vinden en klaar zijn om hun bloesem aan de wereld te tonen. Dat ze genieten van de prille lente, voor ze zich zullen branden aan de felle zomerzon.

Ik heb zojuist een doorloop gezien van het ontwaken van het voorjaar. Wat zijn ze dapper, kwetsbaar, grappig, lief en beeldschoon.

Ik heb het mooiste vak van de wereld! Laat mij maar toekijken hoe deze mensen met een klein beetje water en zon van mij hun wortels de grond in graven en hun takken naar de hemel strekken. Terwijl ze wachten, wachten op de zomer.

www.njmt.nl

Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.