‘Cabaretier Carlie Spruijt, uit het Westland’. Ik lees het in de lokale krant, die mijn moeder voor mij heeft bewaard. Steeds vaker krijg ik een knipsel, waarin mijn naam wordt genoemd, in één adem met de termen ‘theater’, ‘talent’ of ‘cabaret’. En alle knipsels beginnen een verhaal te vormen, dat nog lang niet afgelopen is.
In 2014 studeerde ik af aan de Dutch Academy of Performing Arts; een musicalopleiding. Tijdens mijn laatste studiejaar ben ik samen met klasgenoot Eva Opperman eigen muziek gaan schrijven. Aangezien we in april onze solo-afstudeerproducties moesten produceren, leek ons dat een mooie gelegenheid om onze gezamenlijke creaties aan deze avond toe te voegen (want alleen een solo-productie maken was natuurlijk nog niet zenuwslopend genoeg!). 30 april 2014 speelden wij voor het eerst samen zelfgeschreven materiaal. Er werd gelachen, er werd genoten en er werd geapplaudisseerd. Een nieuw duo was geboren.
5 jaar later…
En nu zijn Eva en ik, Spruijt en Opperman, druk aan het schrijven aan ons tweede avondvullende muzikale cabaretprogramma ‘Heimweeën’. En wat is er veel gebeurd in die vijf jaar. We hebben meegedaan aan het Groninger Studenten Cabaret Festival, waar we de halve finale bereikten. We hebben een management gevonden dat met ons wilde samenwerken, waar een theatertour van twee seizoenen uit voort is gekomen; Zij en Ik. We hebben alle liedjes uit onze eerste show, met behulp van een crowdfundactie, op een album uitgebracht. En we hebben het hele land door gereden om op ieder festival, bedrijfsfeestje en huiskamerconcert ons gezicht te laten zien én ons visitekaartje af te geven. Uren maken op dat podium. Uren maken, uren maken, uren maken. Op je bek gaan en weer opstaan. Door de grond zakken en vervolgens tóch applaus pakken. Optreden voor volle zalen, maar ook vol energie spelen als er maar twee mensen komen opdagen (echt gebeurd!). We moesten onze plek vinden op het podium. Waar zit onze kracht? Waarin onderscheiden wij ons van anderen? Nóg meer uren maken. En weer naar Groningen rijden voor een consumptiebon en een bosje bloemen. De maand erna richting Friesland, voor een applaus en een reiskostenvergoeding. Alles met maar één doel: uren maken.
Inmiddels hebben we er samen een paar honderd uur op zitten op het podium. We kennen die plek, we kennen elkaar en we kennen onze kracht. Met alle ervaringen van afgelopen jaar schrijven we nu aan nieuw materiaal. We zijn ouder en we zoeken naar een stijl die iets brutaler en rauwer is dan ons vorige programma. Waar we vijf jaar geleden begonnen als meisjesduo, willen we komend seizoen de theaters in als vrouwenduo. Ook al beseffen we dat we nog steeds puppy’s zijn in dit vak (en vaak generaties jonger dan ons publiek).
Heimweeën moet gaan over het verlangen naar het ongrijpbare. Terug naar de kern van het genieten en de magie inzien van de kleine dingen. Dat verlangen proberen we te vangen in kleinkunstliedjes en rake sketches. Of ons dat gaat lukken? Kom naar het theater en oordeel zelf!
Tot in het theater!
Muzikale groetjes, Carlie
FOTO: ©Jaap Reedijk
