Recensie: Marielle Hoexem
Foto: Niels Knelis Meijer
Op vrijdagochtend 1 maart bezocht ik in het theater van Tryater in Leeuwarden de voorstelling Groeigraach. De voorstelling gaat over opgroeien, groot willen zijn en toch ook niet. Het is een bewegelijk en tekstloos tafereel van ongeveer 45 minuten voor kleuters en iedereen die ooit kleuter is geweest. Het zit boordevol interactie, beweging, humor en verrassing. De voorstelling speelde in de kleine zaal en gaat ook rond langs basisscholen. Deze ochtend zaten er zo’n 50 kleuters van een lokale school vol spanning te wachten in de foyer. Vanaf dat we binnenlopen in de zaal is er iets gaande. Er zitten al twee spelers in het decor. Zodra iedereen een plekje gevonden heeft begint de beweging. Er wordt gespeeld, maar nog niet door de acteurs. Door het gemak en de eenvoud van de start van de voorstelling is het publiek gelijk geboeid. De beweging die opstart stopt vervolgens eigenlijk niet tot het einde van de voorstelling. Het is genieten om de energie van de 2 acteurs, Roann Postma en Mitchell Hamel, van de toneelvloer te zien spatten. De twee zijn enorm goed op elkaar ingespeeld en spelen en dansen zeer overtuigend. Ze trekken hun publiek mee en hebben een fantastische komische timing in hun mimiek en beweging. Ongetwijfeld ook in tekst, maar tekst zat eigenlijk niet in de voorstelling. Niet dat ik dat ook maar een enkel moment gemist heb. Door de sterke expressie was tekst beslist niet nodig. Ondersteunend aan het spel was er wat muziek met zang. Het klonk prachtig, maar was niet altijd verstaanbaar. Het meeste geluid tijdens de voorstelling kwam namelijk van de kinderen in de zaal (ook tijdens de muzikale stukken). Hun ongekende enthousiasme bij de ‘achtervolgingen’ werkte aanstekelijk. Het applaus en de knuffels voor de spelers achteraf toonden wat voor mooie impact de voorstelling heeft op de jonge doelgroep. Een moment dat ik niet kan vergeten was een kleuter die naar haar juf liep ergens halverwege om te melden dat ze het zo grappig vond. Daarna ging ze weer geboeid zitten kijken. De bankjes waar we op zaten waren simpel en tegelijk onderdeel van het decor. Het decor bestaat uit 3 onderdelen in twee kleuren en is enorm multifunctioneel. Ook de vloer en de tribune voert de kleurstelling in geel en roze door. Vooral de scenes in het gele huis vond ik genieten. Het samenspel van spelers en decor was hier echt subliem. Eigenlijk is subliem wel een mooie samenvatting voor deze voorstelling. Wil jij de voorstelling ook zien? Kijk dan voor meer informatie op https://tryater.nl/programma/groeigraach/
concept en regie Hali Neto | artistiek advies mime Fabian Santarciel de la Quintana | spel Valerie van de Ridder, Roann Postma, Mitchell Hamel | muziek Christopher van der Meer | vormgeving en kostuum Sofie Moritz | techniek Jan Bruinsma | educatie Jannie van der Veen, Sjoerd Blom a.i. | campagnebeeld Tryntsje Nauta | video Hatogkrøller | scènefotografie Niels Knelis Meijer |
