Recensie: Martijn van Vuuren
Na zo’n 23 jaar brengt American Songbook de voorstelling ‘you’re the top’ weer naar de Nederlandse theaters. Een musical over het leven van componist Cole Porter. Hij behoort tot de componisten van The Great American Songbook.
De man schreef 22 musical en shows en ruim 2000 liedjes. Tot op de dag van vandaag zijn de nummers van Porter te horen en worden ze veelvuldig gecoverd door grote artiesten als Simply Red, Seal, Jamie Cullum e.d.
Paul Groot is de man die in de huid mag kruipen van de componist. Een veelzijdig personage. Van roem, succes en veel geld tot een drankzuchtige, depressieve man die vervreemd raakte van zijn vrienden. Alles komt voorbij.
Porter komt uit een rijk gezin en ontdekte al gauw dat zijn hart bij de muziek lag. Hij was homoseksueel maar durfde daar niet openlijk vooruit te komen. Hij ontmoette Linda Lee Thomas, een fotomodel die opslag verliefd werd op Porter. De twee sloten een verstandshuwelijk. Linda Lee Thomas (Marjolijn Keuning) wist van zijn geaardheid maar had daar geen problemen mee.
Danser Boris Kochno (Rick Sessink) waarmee Porter een relatie kreeg had echter wel problemen met het feit dat hij Porter moest delen met Linda en besloot hem te verlaten.
Op 47 jarige leeftijd krijgt Porter een ongeluk met een paard en verbrijzeld zijn benen. Vanaf dat moment gaat het slecht met hem. Zijn vrouw is overleden, en woont alleen samen met zijn butler (Jochem Smit). En dat is het moment waarop de musical begint en Porter terug kijkt op zijn leven.
Veel mensen kennen Paul Groot als de man die in de huid kruipt van bekende personen. Van Wim Sonneveld tot Robert Long. Ook dit keer vertolkt hij de rol van een bestaand personage. Ondanks dat dit vast erg gelijkend is (al moet ik eerlijk zeggen Cole Porter daarvoor te slecht te kennen) overtuigd hij niet in deze rol. Het blijft allemaal erg vlak en er is weinig vuur en passie te zien in deze productie. Dat kan première spanning zijn, maar maakte wel dat de toch al lange voorstelling nog veel langer voelde. Hetzelfde gold voor Marjolein Keuning. Ook zij bleef erg vlak in haar rol en wist de emoties weinig over te brengen. Ook vocaal klonk het nog niet save.
Rick Sessink en Jochem Smit wisten wel hun moment te pakken in de voorstelling. Ondanks de niet zulke hele grote rollen overtuigden zij in hun personage en met de prachtige zangstemmen.
Perry Dossett heeft zich in zijn carrière natuurlijk al meer dan eens bewezen als een geweldige danser. Zijn elegante manier van bewegen is hij gelukkig nog niet verleerd.
Marcel Jonker straalt in zijn rol als Monty Woolley, vriend van Porter, erg veel plezier en energie uit en zorgt voor de vrolijke noot in de voorstelling.
Ook mogen er complimenten gemaakt worden voor het prachtige orkest onder leiding van pianist Ed Boekee. Met 5 man weten zij de juiste sfeer en swing neer te zetten. Fijn om het orkest de hele avond te mogen zien op het podium.
In de basis hebben ze alles in huis om er meer uit te halen. Wat mij betreft zou het wat ingekort mogen worden. Zeker het deel voor de pauze is erg lang. Er zitten 53 nummers (of delen daarvan) verwerkt in de show. Deze worden allemaal in de originele engelse uitvoering gezongen. Ik begrijp dat je in een musical over het leven van een componist zoveel mogelijk nummers wilt verwerken. Maar soms brengt de kunst van het weglaten het geheel naar een net wat hoger niveau. Al met al hoop ik vooral dat de cast nog wat extra tijd nodig heeft om ingespeeld te raken en dat ze daarmee tijdens de rest van de tour met meer vuur de voorstelling neer kunnen zetten. Ik gun het ze van harte. En wellicht kunnen we dan oprecht zeggen: You’re the top!