90’s vs 20’s ;Een battle vol muziek. i ♥ theater.nl

Recensie en foto’s: Mieke van der Raay

De première van 90’s vs 20’s was op zondag 2 oktober, wij mochten deze voorstelling 15 oktober gaan zien in de Schuur in Haarlem.

90’s vs 20’s is de nieuwste voorstelling van BonteHond. De voorstelling gaat over wederzijds onbegrip, tussen ouders en kinderen, dat zich blijft herhalen. Over nostalgie, trends, guilty pleasures en het missen van eerste keren. 90’s vs 20’s laat zien dat het onvermijdelijk is om net als je ouders te worden ook al roep je nog zo hard dat je dat niet wilt. De boodschap daarbij is; ‘het is ook oké’.

Wie heeft zich als kind niet geschaamd voor zijn ouders? Voor hun gedrag of muziekkeuze? En andersom. Welke ouder werd weer eens gek van alle plakplaatjes of flippo’s rages. Je wilde dat je kind er niet aan meedeed, maar uiteindelijk gaf je toch maar weer toe.

Al bij binnenkomst staan Erwin Boschmans, Manon Nieuweboer en Eva Zwart heerlijk te swingen op een aaneenschakeling van hits gedraaid door DJ Jory ‘Jollyfish’. Ze vragen het publiek om gezellig met hun mee te toen. Slechts drie leuke meiden gaven hier gehoor aan, helaas. Het publiek was deels nog wat afwachtend, maar enkelen, voornamelijk de ouders, zaten al wel luidkeels mee te zingen. Het decor leek op een middelbare school, met een hangplek, een toilet en een lokaal.

In losse scènes wordt er steeds een andere invalshoek belicht; verhalen over persoonlijke ervaringen, hoe je je emotie onder controle kan krijgen, je gedachten over hoe anderen over je denken. De muziek waar je ouders naar luisteren is per definitie slecht. Dat komt omdat zij oud zijn, maar daar kunnen ze niks aan doen. Dat zij niet snappen dat de muziek waar jij naar luistert het beste is dat er ooit gemaakt is, vergeef je ze ook. Zolang het binnenshuis blijft. Zodra je vader op een verjaardag gaat meezingen met 2-Unlimited en je moeder laat zien dat ze nog precies weet hoe je de Macarena danst, moet er ingegrepen worden. Het zijn herkenbare herinneringen. Je hebt heel de voorstelling een gevoel van, niet alleen zijn en niet twijfelen aan jezelf. Zo lijkt de voorstelling wel heel serieus, maar wees niet bang, alles wordt afgewisseld met heerlijke muziek. De scènes spelen zich namelijk af tijdens het dansen op een schoolfeest.

De scènes die over de verhouding tussen kind en ouder gaan zijn zo ontzettend pakkend en herkenbaar. De voorstelling is een feestje met een serieus onderwerp, het was een passend geheel. Toch had ik het gevoel dat er nog wat miste, iets meer diepgang. Misschien als de voorstelling iets langer was gemaakt had het echt af kunnen zijn.

DJ’ Jollyfish heeft een fenomenale zangstem waar je ademloos naar kan luisteren. Ik en ook het publiek om me heen hadden veel respect voor Manon Nieuweboer. Ze hield de jongere spelers makkelijk bij qua dans. Bij alle drie de acteurs spatte de energie van het podium af. Van een beetje ontroering tot een heerlijke lach, de drie brachten elk hun eigen deel. Na de voorstelling kon er weer mee gedanst worden met de spelers en nu gaven er wél veel ouders en kinderen gehoor aan.

Concept en Regie: Judith Faas
Tekst: Sanne Schuhmacher
Spel: Manon Nieuweboer, Erwin Boschmans, Eva Zwart
DJ: Jory Onrust
Componist: Mauro Casarini
Decor: Marlies Schot
Kostuum: Anneke Speelman
Regieassistentie: Matthijs Mahler
Dramaturgie: Victor Mentink
Productie: Annekatrien Gielkens
Techniek: Chieljan van der Hoek, Sjef van de Ven
Lichtontwerp: Job Woudstra

Meer informatie: https://www.bontehond.net