Recensie en foto: Mieke van der Raay
In het Rotterdam Theater mocht ik afgelopen zaterdag de voorstelling 1000+1 nacht zien van De Toneelmakerij.
De Toneelmakerij en meesterverteller Sadettin Kırmızıyüz gebruiken de eeuwenoude vertellingen van Duizend-en-een-nacht als inspiratie voor de nieuwe muzikale familievoorstelling 1000+1 nacht. Laat je betoveren door de kracht van verhalen. Voor iedereen vanaf acht jaar.
Layla ligt in het ziekenhuis. Ze heeft een ongeluk gehad, waarbij haar moeder is overleden. Ze ligt in een coma. Haar vader Ersin zit dag en nacht aan haar bed. Ersin ziet de geest van zijn vrouw die hem opdraagt om een verhaal te vertellen aan zijn dochter. Hij vertelt het verhaal van Duizend-en-een-nacht. Waar anderen hem voor gek verklaren, moederen sommige artsen hem juist aan. Maar wat ze ook zeggen of doen, hij blijft vertellen over de stoere prinses Sjamsa die van haar vader moet trouwen met de Rode koning. Dit wil ze absoluut niet, daar de Rode koning ouder is dan haar vader. Sjamsa vlucht en beleeft vele avonturen.
We zien Layla in bed liggen, met infusen en monitoren, met haar vader aan haar zijde. Samen met de doctoren en verpleegkundigen komt het verhaal tot leven. Er zijn maar zeven acteurs, maar soms lijkt het alsof er veel meer acteurs zijn. Ze spelen zoveel rollen, met supersnelle verkledingen. Het verhaal komt erg langzaam op gang. Je moet goed blijven opletten en er zitten meerdere lagen in de voorstelling. Er is een manier gevonden om de verhalen in die lagen te verweven, de personages spelen dwars door deze lagen heen. Dit prikkelt de verbeelding van jonge kinderen, maar is hier en daar best verwarrend. Er zitten leuke grappen en stoere rovers in het verhaal, en het is zeker ook liefdevol. Liefde van een vader voor zijn dochter, dat hij er alles aan wil doen om zijn dochter weer bij zich te hebben. De ontroering van de vader is erg pakkend en is eigenlijk de leidraad van de voorstelling.
Ik had het gevoel dat ik toch iets miste in deze voorstelling. Er had iets meer diepgang in mogen zitten. Het einde was voor mijn gevoel niet echt af, ook al sprak de voorstelling tot de verbeelding. Het was een educatieve voorstelling, want het leerde dat elke vrouw is net zo stoer en sterk is als een man. Iedereen moet blijven dromen, anders kunnen je waardevolle herinneringen maar zo uit je leven verdwijnen.
Makers en Spelers
tekst Sophie Kassies
regie Paul Knieriem
dramaturgie Paulien Geerlings
regieassistentie Floyd Koster
voorstellingsleiding Pieter Loman
compositie en sounddesign Kaveh Vares
decorontwerp Sacha Zwiers
lichtontwerp Gé Wegman
kostuumontwerp Jorine van Beek
assistent kostuumontwerp Sara Schoon
spel
Denise Aznam, Bitha Babazadeh, Harun Balcı, Abdelkarim el Baz, Kyra Bououargane ,Sadettin Kırmızıyüz/Sidar Toksöz, Mark Kraan
