Wraak: Wie bepaalt of je schuldig of onschuldig bent?

Wraak: Wie bepaalt of je schuldig of onschuldig bent?

Recensie en foto’s: Mieke van der Raay

De eerste première na een moeilijk corona jaar en gelijk eentje om u tegen te zeggen. ‘Wraak’ van TG de Klassieken, voorheen theatergroep Mangrove, is een moderne bewerking van hun vorige voorstelling ‘Elektra’. Vol verwachting ging ik vrijdagavond 25 juni naar theater het Kruispunt in Barendrecht en vanaf de eerste minuut werd deze verwachting waar gemaakt.

Het verhaal:
Elektra woont bij haar moeder en stiefvader, de Koning en Koningin van Mycene, in het paleis. Koning Aigisthos doet er alles aan om geliefd te zijn bij het volk, zijn dagelijkse vlogs maken hem populair bij zijn onderdanen en hij houdt continu de populariteitspeilingen in de gaten. Maar wanneer de camera uit is, is hij alles behalve een lieve en charmante Koning. Hij houdt Elektra gevangen in het paleis en heeft haar compleet in zijn macht. Elektra mag geen eigen mening hebben en wordt op allerlei verschillende manieren door haar stiefvader onderdrukt. Koningin Klytaimnestra heeft meer aandacht voor cocktails dan voor haar dochter. Over haar vader weet Elektra niets, behalve dat hij haar in de steek heeft gelaten en dat hij met haar broertje Orestes is weggegaan. Alles wat ze kent, is het kille paleis. Jarenlang gaat het zo. Tot Elektra ’s nachts wakker schrikt uit een droom over haar broertje Orestes, hij wordt die dag vijftien. Als ze ernaar vraagt snoeren haar ouders haar de mond, maar Elektra kan het niet loslaten. Ze voelt dat haar broertje de enige is die haar uit de verstikkende situatie in het paleis kan bevrijden. Ze roept de Goden aan, die haar gebeden verhoren. Als tot haar grote vreugde haar broertje Orestes verschijnt, krijgt ze de keiharde waarheid over haar verleden te weten. Hij vertelt dat hun vader een oorlogsheld was die hun zusje heeft geofferd voor wind voor de Trojaanse Oorlog en bij terugkeer daarvan door Aigisthos en haar moeder Klytaimnestra bruut is vermoord. Haar wereld stort in. Orestes wil voor zijn zusje opkomen en is vastberaden om zijn moeder en haar nieuwe man te vermoorden. Opgehitst door vrienden en vol woede nemen Orestes en Elektra ijskoud WRAAK. Maar daarna begint hun geweten te knagen…


De vorige voorstelling ‘Elektra’, speelde nog in het verleden. Deze voorstelling ‘Wraak’ is meer aangepast aan de tijd van nu. Het verhaal gaat iets dieper in op de vraag, of je recht in eigen hand mag nemen als je slachtoffer bent van misbruik. Ben je dan wel of niet schuldig aan moord? Dat bepaalt dus het publiek. Voor de voorstelling krijgt iedereen een bordje met op de ene kant “onschuldig” en op de andere kant “schuldig”. Het publiek krijgt van beide kanten argumenten te horen, of Elektra en Orestes wel of niet schuldig zijn aan moord.

Je wordt vanaf het begin meegezogen in het verhaal, je kunt niet anders dan vol verbazing naar de spelers te blijven kijken, je voelt het verdriet van Elektra. Deze rol wordt, net als in de eerdere voorstelling, gespeeld door Annemiek Elstak en, net als de vorige keer, voelde ik tot op mijn bot haar verdriet. Ze speelt de rol zo levensecht en met zoveel overgave, dat je alleen maar heel veel respect hebt voor Annemieke. Dat ze de rol met overgave speelt, zag je terug aan de vele blauwe plekken, zo ver gaat ze om de rol levensecht neer te zetten. Derk Oudshoorn als de valse stiefvader, oh man, als het had gekund had ik hem zelf gewurgd, zo overtuigend speelde hij zijn rol. Hij wist gewoon alles uit zijn rol te halen: je moest hem gewoon haten. Haten is eigenlijk een verkeerd woord, je veracht hem. Daniëlle Meijboom speelt de rol van de moeder, zij speelde de rol nu totaal anders dan in ‘Elektra’, daar was ze het ene moment fragiel, het volgende moment was ze weer gemeen. Nu speelde ze meer de rol in de vorm van slachtoffer met een drankprobleem, Ze speelde de rol soms met een komische inslag en weer kon je niets anders dan een zwak voor haar hebben. Ze wist me te raken met haar spel, vooral toen ze probeerde alles op te biechten aan het volk, hoe alles er werkelijk aan toe ging in het paleis. Aron Elstak was de vrolijke noot in de voorstelling, zijn timing om het komische moment te pakken is geniaal. Niet te overdreven, maar met passend gevoel is hij een bepalende schakel. Je kon niet anders dan hard lachen om zijn vrolijk kapriolen. Kwint Stukker, die Orestes speelt, kende ik nog niet, maar hij kon me overtuigen als jongen van net vijftien. Zijn blikken doorboren je, zijn mimiek is subliem. Hij tilde deze rol naar een hoger niveau.

Annemiek Elstak is een doorzetter, zij geeft nooit op. Dat bewijst ze met deze voorstelling. Ook al moest ze vanwege de lockdown wachten, toch is ze niet bij de pakken neer gaan zitten. En dan komt ze met deze voorstelling, een voorstelling waar je nog dagen nadien, over na zit te denken. Het zet je aan het denken over recht en onrecht. Ik kan amper verwoorden hoe goed deze voorstelling is, hoe perfect alles in elkaar zit, met uitmuntend spel, perfecte muziek keuze en passend decor en kleding. Ik mag helaas maar maximaal 5 hartjes geven, maar had er graag voor deze voorstelling meer willen geven. Mijn eerste première na de lockdown is echt eentje, waar ik alleen maar u tegen kan zeggen.

Creatives en Cast

Concept en dramaturgie: Annemieke Elstak
Tekst: Michelle van Daalhoff
Co-regie: Michelle van Daalhoff en Annemieke Elstak
Cast: Derk Oudshoorn, Aron Elstak, Daniëlle Meijboom, Annemieke Elstak Kwint Stukker
Techniek: Omar Elstak

Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.