Recensie: Mieke van der Raay
De nieuwste productie van Jeugdproductiehuis Mangrove, is er echt eentje
om u tegen te zeggen.
Met Toby Immerzeel als Elektra, die enorm imponeert.
Wraak gaat over een vijftienjarig meisje Elektra die in Rotterdam woont
bij haar moeder en enge stiefvader Albert.
Het zusje van elektra is vijf jaar geleden plotseling overleden, de
vader dacht het niet nodig te vinden om het meisje naar het ziekenhuis
te brengen, terwijl ze toch best wel erg ziek was.
Na dit voorval vraagt de moeder van Elektra om een scheiding en gaat in
Rotterdam wonen, terwijl de vader met het broertje Ores in Drenthe gaat
wonen.
Al snel ontmoet de moeder Karina de innemende Albert en gaan ze vrijwel
snel bij Albert inwonen.
Albert manipuleert alles en iedereen en wil alles alleen hebben zoals
hij het wilt.
Elektra mag dus ook haar vader en broertje niet meer zien.
Ze moet hele strenge regels volgen en mag bijna niets.
Tot ze op een dag ineens een feestje mag geven terwijl haar ouders een
weekendje weg gaan.
Plots staat de politie voor de deur met de mededeling dat haar vader is
omgekomen.
Het is wel erg toevallig dat haar moeder en stiefvader dan in een hotel
in Drenthe waren en nog dezelfde avond met broertje Ores thuis komen.
Voor Elektra vallen dan alle puzzelstukjes in elkaar.
En wil ze nog maar één ding: WRAAK.
Elektra wordt op indrukwekkende manier neer gezet door Toby Immerzeel.
Haar blikken, haar toon van spreken, haar houding, alles klopt, alles
imponeert.
De vechtlust op het einde straalt van haar af, komt heel echt over.
Toby doet zeer zeker niet onder voor professionele acteurs.
Het grootste deel van de spelers zijn amateurs tussen de 16 en en 21 jaar.
Alana Leah Mook, Marije Kortekaas, Dylan Berkeveld, Boaz Kwakkel, Lenneke Maasland,
Vinay Chakawri, Laura Tuin, Marieke Sauër en Katalin Vos,
stuk voor stuk hadden ze hun eigen rol in de voorstelling, niemand deed onder voor de ander.
Ze waren niet zomaar opvulling, maar waren het leidende geheel van de voorstelling.
Ieder met hun eigen inbreng en eigen karakter.
De cast wordt aangevuld met professionele spelers.
Aron Elstak als enge stiefvader; WOW, wat kan Aron nou eigenlijk niet,
tot in de kleinste details was hij gewoon in en in gemeen.
Ik heb Aron al vele malen mogen bewonderen in het theater, maar zoals
hij was in deze rol, had ik echt nog niet gezien maar ook eigenlijk niet
verwacht.
Best raar dat we hem nog nooit in een grote productie gezien hebben.
Winnie Roseval is ook alweer zo’n alleskunner.
Speelt heel innemend, heel klein maar met ontzettend veel emotie.
Ze kwam heel overtuigend over als moeder, met een rugzak vol verdriet.
De komische noot kwam toch wel van Mitchell Amsterdam, hij was de
kameleon van de voorstelling.
Hij had veel verschillende uiteen lopende rollen, maar elke rol zette
hij op eigen wijze neer.
Van politie agent tot dans leraar tot buurman, alles deed hij echt op
fantastische wijze, tot op het sublieme af.
Jeugdproductiehuis Mangrove blijft me keer op keer verrassen met
unieke maar zeer zeker goede voorstellingen.
Ook deze productie doet totaal niet onder voor de professionele
producties.
Regie:
Annemieke van der Linde heeft zeer zeker weer een stukje vakmanschap
afgeleverd.
Het is duidelijk dat zij weet wat ze wil en hoe ze het wil hebben, alles
staat als een huis.
Ook zie je dat ze er veel plezier aan beleeft om deze jongeren te
stimuleren elke keer weer een perfecte voorstelling neer te zetten.
Tekst: Michelle van Daalhoff
Regie: Annemieke van der Linde
Choreografie: Mitchell Amsterdam
Gastacteurs: Aron Elstak en Winnie Roseval
Styling: Joran de Kok
Techniek: Nigel Donker
Flyer ontwerp: Mitchell Amsterdam
Muziekadvies: Aron Elstak
Artistieke leiding: Annemieke van der Linde
Met speciale dank aan: Annette Veenman
