Weer of geen weer, de Parade is een sfeervol, mooi feestje voor iedereen. 

Weer of geen weer, de Parade is een sfeervol, mooi feestje voor iedereen. 

Tekst en foto: Jessica Uijttewaal

Deze dag, zaterdag 12 augustus, is het iets minder mooi weer dan tijdens mijn vorige bezoek aan de Parade, maar het maakt de sfeer er niet minder op. Voordat het weer begin van de avond opklaart vallen er een paar aardige buien, maar iedereen vindt een plekje om te schuilen bij een horecagelegenheid of in een tent bij een voorstelling, terwijl een paar jonge kinderen vrolijk met hun regenlaarzen in de plassen stampen. Het tekent de altijd relaxte en fijne sfeer die op de Parade heerst, weer of geen weer. 

Vandaag begin ik de dag bij een voorstelling die deel uit maakt van de Kinderparade: ‘Pikefel’ van MaxTak. De voorstelling wordt gespeeld door Remco Sietsema en Thijs Steenkamp. Ze laten kinderen kennis maken met het fenomeen pikefel, dit is het Friese woord voor kippenvel, maar pikefel is niet zomaar kippenvel, het is een speciaal soort kippenvel. Met behulp van humor, muziek en een goede interactie met hun publiek laten ze de kinderen en hun ouders verschillende geluiden horen waarvan je kippenvel kunt krijgen. Zo springt de zaal allemaal een halve meter omhoog wanneer de doos met gevaarlijke geluiden opengaat, maar krijgen ze vervolgens ook alle kinderen stil met muziek van een accordeon. Ze pakken vanaf de eerste minuut de aandacht en houden die tot de laatste minuut vast, indrukwekkend, want kinderen zijn een snel afgeleid publiek. Zowel voor kinderen als voor de ouders een erg leuke voorstelling die je eigenlijk niet gemist mag hebben, niet elke voorstelling bezorgt je tenslotte kippenvel…eh…Pikefel!

Daarna mocht ik me in het Circustheater onderdompelen in de (georganiseerde) chaos die Zoutmus heet met de voorstelling, om in de sfeer van het pluimvee te blijven, ‘Kuikens  van beton’. Wie denkt hier kleine, gevederde beestjes te vinden heeft het mis, het zijn vijf jongens die in deze tent hun talenten op het publiek loslaten. De heren zijn allen ongelooflijk muzikaal en zijn geweldig op elkaar ingespeeld. Zelfs als er onverwacht iets erger kapot gaat dan de bedoeling is (ze moeten wellicht op zoek naar een andere telefoon) gaan ze onverstoord door, hoewel twee van de heren nog maar net de lach in kon houden, wat leidde tot hilariteit in het publiek. Een echte vaste lijn zit er niet in het geheel, de korte scenes worden continu onderbro… Dit maakt het tot een unieke, dynamische voorstelling, waarin veel droge humor zit, wat moeten ze een geweldig maakproces hebben gehad. Verder nemen de heren ons ook mee in hun muziek, goede rockmuziek die prettig in het gehoor ligt. In het begin werd de zang een beetje overstemd door de toetsen, maar dit werd al snel bijgesteld en de rest van de tijd was dit weer prima in balans. 
Humor, goede muziek, en vijf mannen die het duidelijk heerlijk vinden dat ze hier op de Parade staan: de juiste ingrediënten voor een fantastische Parade-voorstelling. Ga dit zien en laat je meeslepen in de energie van de mannen van Zoutmus!

In Studio 7 staan de mannen van De slechte raadgever met de voorstelling ‘Snel, goedkoop en sexy’. Bij binnenkomst zien we de heren in hun rode pak bovenop een zwarte kubus zitten, complimenten voor de styling, de rode pakken met korte broeken zijn erg goed gekozen. 
Er wordt begonnen met een mooi nummer begeleid op gitaar. Van Reinier Demeijer en Niels Gooijer weet ik dat ze hier in uitblinken, kleinkunst liedjes gecombineerd met een fijne stem, maar ook Peter Brinkhorst laat direct horen over een fijne zangstem te beschikken. Dirk Oliestelder verdwijnt al snel uit het zicht de zwarte kubus in, later wordt duidelijk waarom en één voor één volgen de andere mannen hem. Waar in een eerder stadium van de Parade de heren lang uit zicht bleven, zien we ze nu gelukkig snel weer terug wanneer ze tijdens het verhaal hun hoofd even buiten de kubus steken. Door het afwisselen van het in en dan weer uit het gezichtsveld van het publiek te zijn, wordt het een interessant geheel, de balans hierin is nu precies goed. De stem van Teun Luijkx is altijd fijn om te horen, maar gelukkig zien we hem dus ook, want de gezichtsuitdrukkingen van hem en de andere heren voegen zeker iets toe, wat we gemist zouden hebben als ze zich niet lieten zien. 
Binnen de kubus durven de mannen alles te zeggen en ze proberen elkaar te overtreffen op het overdrevene af, wat kan rekenen op vele lachmomenten vanuit het publiek. Hier ligt ook een parallel met het dagelijks leven, uit het zicht durven mensen veel te zeggen, maar wat als je het direct in iemands gezicht zou zeggen? Het verrassende einde, wat u uiteraard zelf moet gaan bekijken, maakt duidelijk dat direct contact vaak anders ligt dan onzichtbaar contact. Best confronterend als er ineens zoveel mensen mee blijken te kijken en te luisteren, een stuk minder veilig dan in die zwarte kubus. Het maakt dat de voorstelling ineens een wat diepere laag krijgt en sluit de voorstelling mooi en muzikaal af. 

De volgende voorstelling is er wederom eentje met muziek, dit keer muziek van Jan en Keez Groenteman. Zij schreven de nummers voor acteur Rick Paul van Mulligen die de voorstelling ‘Paradijsvogel’ op de planken brengt. De zaal zit tot de nok toe vol en terecht, wat is deze man een rasartiest. Zang, acteren, humor en timing, alles klopt tot in perfectie. Hij is de ster van de show, maar sneeuwt de Groentemannen niet onder, zij hebben een duidelijk aandeel. De interactie tussen de drie is fijn en natuurlijk, het contrast tussen de wat in de schaduw zittende Jan en Keez en de kleurrijke Rick Paul is mooi gekozen. Naast wat leuke feitjes over de paradijsvogel leren we vooral dat het niet erg is om anders te zijn, dat hokjes helemaal niet nodig zijn en dat je mag zijn wie je bent. Omarm de paradijsvogel in jezelf, je mag er zijn!

Voor de laatste voorstelling die ik deze avond ga zien, begeef ik me naar Café Correct waar Mira van der Lubbe staat met ‘Maak van je shit een hit’. De rustigste, maar ook direct qua verhaal het meest indrukwekkende voorstelling die ik tot nu toe zag op de Parade. Mira maakt ons deelgenoot van een deel van haar leven: het BRCA1-gen. Haar moeder, die al meerdere keren die diagnose borstkanker kreeg, blijkt het gen te dragen en Mira heeft dit overgeërfd. 
Hoe zij hier mee omgaat, zowel met de ontdekking hiervan als de ziekte van haar moeder, vertelt zij op mooie, indrukwekkende wijze. Van begin tot eind zit het publiek geboeid te luisteren. In haar eentje bindt ze iedereen uit het publiek aan zich en raakt zichtbaar ieders gevoel. Met treffende muziek tussendoor, waarin ze laat horen ook muzikale genen meegekregen te hebben, maakt ze het verhaal compleet. Ondanks dat het onderwerp zwaar is, word de voorstelling niet zwaarmoedig. Ze raakt je gevoel zonder daar haar best voor te doen. Mira vertelt haar verhaal, dat zowel drama als humor in zich heeft, en leert ons meteen dat tegenslag niet het einde is, doe er iets mee: Maak van je shit een hit. Hier is zij zonder twijfel in geslaagd! 

Met deze indrukwekkende voorstelling sloot ik deze avond op de Parade in Amsterdam af, het was weer een mooie avond met een heerlijke diversiteit aan voorstellingen. De voorstellingen die ik deze avond zag zijn de komende dagen nog te zien op de Parade. Voor het volledige programma en meer informatie over de voorstellingen kunt u terecht op www.deparade.nl

Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.