Volgend jaar, zelfde tijd, zelfde plaats.

Volgend jaar, zelfde tijd, zelfde plaats.

Recensie geschreven door: Nikki de Groot

De theaterportier, gekleed in een lange rode jas, verwelkomt op 24 november 2014 bezoekers van uiteenlopende leeftijden in de Koninklijke Schouwburg in den Haag. Dit voor de première van ‘Tot volgend jaar’, een productie van Van Lambaart entertainment. Het stuk is gebaseerd op de gelijknamige film, Liz Snoijink en Peter Tuinman zijn te zien als de hoofdrollen.

Een boekhouder (Peter Tuinman) en een huisvrouw (Liz Snoijink) ontmoeten elkaar en een vreemde affaire volgt. Ze trouwen uiteindelijk beiden met een ander, maar blijven elkaar één keer per jaar zien. Dat zorgt uiteraard voor een bijzonder liefdesverhaal.
In dit toneelstuk wordt het koppel 25 jaar lang gevolgd tijdens hun romantische weekendjes in een hotel. Ze ontwikkelen een emotionele intimiteit, dieper dan men zou verwachten. Ondertussen passen ze zich aan, aan de maatschappelijke veranderingen die hun leven beïnvloeden.

Het stuk begint zoekend naar kledingstukken na de eerste wilde nacht samen. De toon is meteen gezet, ze vallen voor elkaar hoewel de passie in hun mimiek er niet vanaf spat. Ze vertellen elkaar iets leuks en iets niet leuks over hun partner wat meestal voor een komisch moment zorgt. Ieder jaar komt er ook op een andere manier terug hoe schuldig ze zich voelen. Toch blijven ze elkaar ieder jaar op dezelfde tijd, op dezelfde plaats zien.

Liz zit dit jaar 35 jaar in het vak en Peter maar liefst 40 jaar. Met z’n tweeën spelen ze de hele voorstelling, wat erg knap is. Ze weten de veranderingen in tijd en karakter goed neer te zetten waardoor ze de kijker meenemen naar de tijd waar ze op dat moment in leven. Althans, voor de mensen die het hebben meegemaakt. Daarvoor blijkt het herkenbaar.

Er worden tijdssprongen gemaakt van ongeveer vijf jaar en in die jaren gebeurt veel. Het decor blijft hetzelfde, maar de inrichting van de hotelkamer wordt door ‘het hotelpersoneel’ veranderd in de black-out. Naast het decor veranderen ook de spelers gaande weg en ze lijken uit elkaar te groeien, toch blijft er iets dat hen bindt. De ontmoetingen zijn hier en daar traag maar dat mag de pret niet drukken.
Na iedere ontmoeting hoor je een stukje muziek. Naast de passende muziek zijn er ook filmfragmenten te zien wat een sfeerimpressie geeft over de tijd waarin de hoofdrolspelers belanden. Het stuk eindigt in 1981, maar eindigt daar ook de affaire?

Geboorte, sterfgevallen, echtelijke problemen thuis. Op vaak humoristische wijze passeert het allemaal de revue in de jaarlijkse weekendjes weg.

Ben je nu benieuwd naar de voorstelling kijk dan op www.vanlambaart.nl voor het speelschema om te zien wanneer ze bij jou in de buurt spelen.

hart heelhart heelhart leeghart leeghart leeg

 

Zie ook onze Fotoreportage Van Tot Volgend jaar

Share

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.